Huilen bij The Notebook

Generic for zestril Buy amantadine online Benfotiamine price

Ik had er al veel over gehoord. Met name van de vrouwelijke kant van mijn vriendenkring. Lovende kritieken, een film die ik echt MOEST hebben gezien. Bij voorkeur vanuit bed in een te grote joggingbroek en slobbertrui met een pot thee, rol koekjes en doos tissues. Het is al een vrij oude film, dus diverse dames vroegen zich al af waarom ik deze nog niet eerde aan mijn (al uitgebreide) dvd-collectie had toegevoegd!

Afgelopen zondag moest Theo ’s avonds weg voor het volleybalgala van de eredivisie (helaas zonder aanhang) dus had ik de hele avond de tv voor mij alleen. Het voordeel van het hebben van een erg lange vriend (dat heb je meestal bij volleyballers), is dat hij dus ook grote (sport)kleren heeft waar ik heerlijk in verzuip. Zoals aanbevolen had ik me in die (lees: Theo’s) makkelijke kleding gehesen en lekkere dingen op reik-afstand neergezet. Eindelijk kon de jankpartij beginnen.

Mijn vriendinnen hadden niets teveel gezegd. The Notebook, want dat is de film waar we het hier over hebben, is met volle vaart mijn top 10 van beste films binnengeschoten. En ik heb er heel wat gezien, dus dat zegt wat. Ik heb oprecht genoten van dit heerlijke liefdesdrama. Centraal staat de échte liefde tussen twee mensen. Twee mensen die op jonge leeftijd als een blok voor elkaar vallen, dan uit elkaar worden gedreven omdat hun liefde vanwege hun ongelijke afkomst eigenlijk niet kan, maar elkaar later zéker terugvinden en dan nog intenser van elkaar genieten en van elkaar houden dan voorheen. En die uiteindelijk heel oud worden samen. De liefde tussen de twee oude mensen is zo mogelijk nog mooier dan die tijdens hun jonge jaren, vooral de onvoorwaardelijkheid hiervan. Ik zal niet alles onthullen, want wie weet zijn er nog dames die hem nog niet hebben gezien en hem echt mA?eten gaan zien. Tenminste, als je van liefde en tissue-films houdt.

De tissues had ik helaas niet, waardoor mijn lakens het moesten ontgelden. ’s Avonds toen Theo thuiskwam, trof hij mij dan ook in een vreselijk sentimentele bui aan. Arme jongen… ;-) Ik heb als een blok geslapen die nacht én heerlijk gedroomd…

2 Comments

  1. Bianca 15 mei 2008 at 07:07

    Heey! Gisteren was deze op televisie! Ik herinnerde me dat je daar ooit wat over had geschreven. Nou, ik vond het een hele mooie en emotionele film, Paul moest het ook ontgelden! De reclames tussendoor waren wel heel irritant!! Wilde telkens weten hoe het verder ging ;-) Heerlijke film :D
    Liefs!

  2. Chantal 25 juni 2008 at 20:11

    Ohhh! Ik hou van deze film! Zo lief, zo zoet! Zo geweldig romantisch dat je tenen er van gaan krullen en dat je maag af en toe in elkaar klapt van de kriebels! Hoe heerlijk is deze film?