Ik had nog nooit een bezoek gebracht aan een fysiotherapeut. Waar de teamgenoten die ik de loop der jaren heb gehad vaak kampten met enkel-, schouder-, knie- en andersoortige volleybalblessures, had ik nooit wat. Ja, ik brak een keer mijn pols tijdens een training, maar toen was het een kwestie van vier weken blauw gips en ik was er weer vanaf.
Maar nu zit ik dus met mijn knie. Ruim drie weken geleden heb ik die tijdens een hardlooprondje verdraaid, toen ik moest uitwijken voor een fietser die ik niet had gezien of gehoord. Ik heb daarna nog rustig aan getraind en zelfs op 2e paasdag de 5 km gelopen, maar daarna kon ik niks meer. Ik bleef last houden. Op aanraden van ervaringsdeskundigen (lees: die kwakkelende teamies) maakte ik toch maar een afspraak met een fysio.
“Eens moet de eerste keer zijn!” begroette ze me enthousiast. “Nou, ik had dat toch liever anders gezien”, antwoordde ik. Daar kon ze inkomen.
De leuke jonge fysio onderzocht mijn knie grondig. Na wat duw-, trek- en draaiwerk kwam ze tot de conclusie dat er gelukkig niets kapot of gescheurd is. Dat scheelt weer. Op basis van mijn verhaal en de bewegingen die pijn deden, concludeerde ze dat het stukje spier, dat eigenlijk niet eens bij mijn knie hoort maar nog net bij mijn bovenbeen, flink verrekt is. Bovendien knakt en knarst mijn knie een beetje, waardoor ze vermoedt dat daarnaast mijn meniscus geïrriteerd is.
Ik moest tien minuten rustig fietsen op een hometrainer en kreeg drie soorten oefeningen mee die ik elke dag een paar keer moet doen. Ook wilde ze direct twee vervolgafspraken maken, om de vorderingen bij te houden. “Over een paar weken ben je er vanaf. Maar voorlopig mag je dus niet volleyballen of hardlopen van mij”, sprak ze me streng toe. *slik*
Ik lig al ruim twee weken stil en dat is niks voor mij. Ik vind sporten zo heerlijk, ik kan er mijn energie in kwijt en het helpt me om mijn hoofd leeg te maken na een drukke (werk)dag. Nu ik de komende weken nog steeds helemaal niks kan en mag, voel ik me bovendien gelijk een papzak. Bah.
Er zit echter niets anders op dan braaf het regime te volgen dat mijn nieuwe fysiotherapeute mij heeft opgelegd. En te hopen dat ‘een paar’ weken gelijk staat aan twee weken. En niet vier, of zelfs zes… Hopen jullie met me mee?
Oei ik herken het helemaal, sinds ik bij de fysio loop is voetballen uitgesloten. En helaas is voor mij dat sinds februari al zo en ga ik dit seizoen niet meer redden om terug te komen in het team.. Ik snap dus heel erg hoe vervelend het is om toe te moeten kijken vanaf de zijlijn hoe je andere teamgenootjes het doen. Hopelijk mag je snel weer aan de slag!! (En niet vergeten je oefeningen te doen he haha :P)
Ik hoop met je mee! Maar hoe lastig het ook is, wel verstandig dat je het advies van de fysio opvolgt!
Ik hoop dat je er snel vanaf bent. Ik ben al maanden aan het rommelen met mijn schouder, gelukkig een spier die nog wel te ontwijken is met het sporten maar het frustreert wel.
Hopelijk kun je door nu goed rust te houden er straks weer lang blessurevrij tegen aan. Sterkte met het niets doen!
maar natuurlijk meid. Hoop dat je snel weer kunt hardlopen/ vollyballen!
Hier spreekt de ervaringsdeskundige ((lees: kwakkelend teamie).
Luisteren naar de fysio is verstandig en zal z’n vruchten afwerpen Marieke. Even doorbijten en dan kom je er zo weer bovenop.
En zeg nou zelf, 3 weken is nog wel te overzien toch;)?
Sterkte met je knie, maar ik vind het altijd zo raar, dat mensen dan gelijk maar helemaal niet meer sporten! Koop een maandkaart voor de sportschool en train je bovenlichaam (en andere been). Een echte sporter vind altijd een manier om te sporten.
Vervelend, kan me voorstellen dat het frustreerd om niets te kunnen nu. Maar als je weer helemaal opknapt, is dat veel waard! Maar even geduld hebben dus. En misschien wat Kim zegt: wat andere oefeningen doen?
@ Kim: Ik heb het geprobeerd, de sportschool, een paar keer zelfs. Maar vind er echt helemaal niks aan, haha… Ik ben best sportief, maar vind lang niet alle sporten leuk. Vandaar dat ik niet kan wachten tot ik weer mag!
ik help het je heel hard hopen meis!
Wat vervelend zeg!
Balen, maar kan gebeuren..Beterschap en zometeen ren je weer vrolijk rond.