De aanloop naar de Leiden Ladiesrun was allesbehalve perfect. Ik zou met een vriendinnetje en mijn schoonzusje lopen, maar die raakten allebei geblesseerd. Ik was dus de laatst overgeblevene en zou moeten lopen voor drie. Het probleem was echter ook dat ik zulke drukke tijden had beleefd de afgelopen weken, dat ik nauwelijks had gelopen. En oké, op de momenten dat het wél kon, was ik gewoon op en wilde ik niets anders dan alleen maar op de bank hangen en heel veel afleveringen Sex and the City kijken.
Aangezien ik pas twee keer de 10 km had aangetikt, was ik toch zenuwachtig. Lang niet al mijn runs gaan namelijk even lekker, soms moet ik er na 4 km al de brui aan geven. Naarmate vrijdag 31 augustus dichterbij kwam, werd ik nerveuzer en nerveuzer. Zeker toen bleek dat er regen en wind was voorspeld.
De hele dag was het koud en nat. Ik hou echt niet van lopen in die weersomstandigheden, dus dat zou een flinke tegenslag zijn en heel veel van mijn doorzettingsvermogen vragen. Ik zou liegen als ik zei dat ik die dag niet een aantal keer heb gedacht: ik lijk wel gek, ik start vanavond niet.
Ondanks dat schoonzusje zelf niet kon lopen, mochten we wel bij hen in Leiden komen eten. Wel zo makkelijk. Om 19.00u togen Johan en ik richting startpunt om mijn nummer op te halen. Toen we in de auto zaten, ging het echt he-le-maal los. Enorme hoosbuien en windvlagen, niet normaal. Ik doe zo’n uur over de 10 km en zag het echt niet zitten om na twee minuten al tot op mijn string nat te zijn geregend. Ik kon wel janken. Een kwartier voor de start hield het echter ineens op. Alsof het zo had moeten zijn. Door de regenbui was er veel zuurstof in de lucht en waren de omstandigheden opeens perfect. Ik had er zin in!
De eerste 4,5 km liepen we samen met de dames van de 5 km, dus was het behoorlijk druk op het parcours. Daarna bleven we met nog niet eens de helft over, dus was er alle ruimte. Zo’n 3 km liep ik samen met een meisje dat mijn tempo rende, dat was ideaal. Daarna haakte ze af en moest ik de laatste 2 km zelf doen. Ik moet je zeggen, dat was heavy. Ik had het super zwaar en wilde niets liever dan dat het voorbij was. Geen idee hoe ik het heb geflikt, maar de laatste km bleek mijn snelste. Ik had waarschijnlijk zoiets van: als ik sneller ren, ben ik ook sneller klaar. Vlakbij de finish zag ik Johan staan en ik kwam zelfs nog juichend over de streep.
Uiteindelijk liep ik 10 km in 59.21 minuten. Een prima tijd, al zeg ik het zelf. De route was ietsjes langer (10,16 km), vandaar dat de ‘officiéle’ tijd ook iets langer is. Ik zeg: op naar de volgende run!
Geweldig gedaan! Daar mag je trots op zijn :)
Zo, echt heel veel geluk gehad met het weer dus! Echt super goed gedaan, het is je gelukt!
echt heel knap, 10 km is echt ver!
And you’re back! Goed gedaan, naamgenootje!
Wow wat onwijs stoer! Tijdens het lezen van je verhaal dacht ik steeds: dat wil ik ook! Maar ik heb het idee dat bij mij daar het doorzettingsvermogen een beetje ontbreekt. Nogmaals echt onwijs stoer!!! Daar mag je zo onwijs trots op zijn!
Wat goed, gefeliciteerd!! Ik heb gister maar een kort rondje gedaan :( Maar ach, iets is beter dan niets!
WAAAAAAUW ik zit hier te glimmen van TROTS!!!! SUPER!!!!
mama
Super gedaan meis!
Gefeliciteerd, goed gedaan! :) Geeft mij ook weer extra motivatie om verder te rennen ;)
Gefeliciteerd!
Goed gedaan !
Wat goed! :)
Trots op jou, goed gedaan!!
stoertje! ^^