Hoewel ik de laatste tijd niet echt meer een boek uitgelezen heb, hadden jullie van mij nog wel een Letterhonger tegoed. Het waren, op eentje na, geen pareltjes. Wat misschien ook wel de reden is dat ik zo lang met deze blog gewacht heb; ik had gewoon niet zo veel zin om ‘m te tikken. ;) Maar goed, ook over slechtere boeken moet geschreven worden, want wie weet behoed ik jullie nu wel voor een foute keuze en dus tijdverspilling!

Lena Dunham – Not That Kind of Girl
Fans van Girls prijzen schrijfster en hoofdrolspeelster Lena Dunham de hemel in. Ze is zo tof, zo open en eerlijk, zo hilarisch. Schijnt. Ik heb er zelf niks mee, ben afgehaakt na de eerste aflevering van de serie. Maar toen bleek dat ze een -volgens velen net zo geweldig- boek had geschreven over haar leven en ik een recensie-exemplaar kreeg opgestuurd, was ik toch wel benieuwd. Moest ik haar niet gewoon een tweede kans geven?

Nou, dat heb ik dus geprobeerd met Not That Kind of Girl. Helaas zonder succes. Hoe goed ik het ook vind dat Lena haar flaws laat zien, net als haar angsten en dat lang niet alles in het leven van een succesvolle seriemaakster glamourous is, ik heb me tijdens het lezen ook regelmatig geA?rriteerd. Het gaat namelijk allemaal net iets te ver naar mijn smaak, ze wil té graag grappig zijn en het komt hier en daar wat aanstellerig over. Ik betrapte mezelf erop dat ik op een gegeven moment gewoon geen zin meer had om verder te lezen.

Nee, Lena Dunham is het gewoon niet voor mij, sorry. Maar ik denk dat Girls-kijkers zullen smullen van dit boek!

Anna Drijver – Ei
Een boek dat ook niet helemaal bij mij paste, was Ei van Anna Drijver. Ik schrijf mensen die naast hun carrière (in dit geval als actrice) eens iets nieuws proberen helemaal niet direct af. In tegendeel zelfs. Soms pakt dat namelijk heel goed uit, denk aan de goed gelukte thriller van Inge Ipenburg. De (zelfs tweede) poging van Anna vond ik echter jammergenoeg minder geslaagd.

Na het lezen van de achterflap van Ei verwacht je een lekker spannend verhaal, maar dat wordt het eigenlijk helemaal niet. Het boek gaat over Leyla, bij wie tijdens het verwisselen van haar spiraaltje een vlekje op haar eileider wordt gevonden. Ze laat het verwijderen, maar de arts in kwestie maakt een fout en Leyla wordt onvruchtbaar. Wat volgt is een wisselend vertelperspectief tussen Leyla en de arts, die ook behoorlijk aangeslagen is. Maar het verhaal springt veel te vaak van de hak op de tak en Anna Drijver dwaalt te vaak af; ze haalt er zaken bij die helemaal niks toevoegen. Kortom: het is allemaal behoorlijk onsamenhangend en dat is een beetje heel erg jammer.

Robert Galbraith – Zijderups
Maar gelukkig worden er ook nog goede boeken geschreven! Wat was ik blij dat ik me na de twee vorige weer eens echt verloor in een verhaal. Robert Galbraith is het pseudoniem van J.K. Rowling, de schrijfster van de Harry Potter-boeken. Ze schreef al eerder onder deze naam een geweldig boek over privédetective Cormoran Strike en zijn assistente Robin, Zijderups is het vervolg (dat overigens ook goed los te lezen is, zonder dat je deel 1 kent). Ik las het op de warme standen van Australié héél snel uit.

Het verhaal gaat over de schrijver Owen Quine die opeens spoorloos is verdwenen. Zijn vrouw schakelt Strike in, die ontdekt dat zijn verdwijning alles te maken heeft met zijn laatste manuscript. Als dat ooit wordt uitgegeven, zou dat een ramp zijn voor heel wat vrienden en kennissen van de auteur. Dan wordt Quine vermoord teruggevonden en de dader blijkt een wel heel bijzonder profiel te hebben. Wie o wie heeft het gedaan?

Dit detectiveboek heeft wederom alles wat het moet hebben. Spanning, heerlijke personages, knappe twists, boeiende aanwijzingen die je zelf ook aan het denken zetten. Het is echt een sport om erachter te komen wie de dader is!

Nicholas Sparks – The Best of Me
Op de terugweg vanuit Australié had ik geen boek meer, dus kocht ik er eentje op het vliegveld. Ik vind het lastig om in het Engels te lezen, dus koos ik voor een liefdesroman van Nicholas Sparks, zo moeilijk kon die niet zijn. En dat bleek The Best of Me ook niet.

Scholieren Amanda en Dawson vielen als een blok voor elkaar, maar in hun laatste schooljaar werden ze bruut uit elkaar gerukt en zagen ze elkaar nooit meer. 25 Jaar later komen ze beiden terug in hun geboortedorp voor de begrafenis van Tuck, die voor hen allebei veel betekende. Samen halen ze herinneringen op, mooie en pijnlijke, en proberen ze uit te zoeken of hun liefde het heeft overleefd.

The Best of Me (ook verkrijgbaar in het Nederlands) is alles wat je ervan verwacht. Meeslepend, op en top romantisch en een tikkeltje langdradig. Maar het is knap hoe deze bestsellerschrijver -van onder meer The Notebook – het keer op keer presteert een ultiem liefdesverhaal te schrijven waarbij je lekker kunt wegzwijmelen. Het is een bepaald trucje dat hij steeds herhaalt, maar blijkbaar krijgt men daar nooit genoeg van.