In de ban van een moordzaak

Het kan je bijna niet ontgaan zijn: de Netflix-documentaire Making A Murderer is wereldwijd het gesprek van de dag. Het internet is ervan in de ban, iedereen heeft het erover. Ook ik gooide bij het kijken naar deze 10-delige serie zowat dingen naar mijn tv uit pure frustratie.

Voor wie toch onder eenésteen heeft geleefd de afgelopen maand: Price for maxalt Making A Murderer is een Cannabis seeds best shop Spy app, Mobile tracking. real life-serie, bestaande uit tien afleveringen van elk een uur, over de Amerikaan Steven Avery uit een klein stadje in Wisconsin. Op jonge leeftijd werd hij opgepakt én veroordeeld voor de verkrachting van een vrouw. Na 18 jaar (!) bleek uit DNA-bewijs dat ie het toch niet gedaan had, en kwam hij vrij.

Uiteraard spantéAvery een rechtszaak aan tegen de mensen die hem onterecht een groot deel van zijn leven hadden afgenomen. Hij eist miljoenen, maar net op dat moment verdwijntéer een vrouw uit de regio: Teresa Halbach. Deze fotografe isévoor het laatst gezien op de autosloperij van de familie Avery… Na twee jaar op vrije voeten te zijn geweest, wordtéSteven weer opgepakt. Teresa!s auto wordtéop zijn terrein gevonden, net als verbrande lichaamsresten. En dus wordtéSteven beschuldigd van moord.

Wat volgt is een slopende rechtszaak, waarin de openbaar aanklager er alles aan doet om Steven levenslang achter tralies te houden. De documentaire laat interviews met betrokkenen, familie en vrienden zien, maar ook beelden van officiéle verhoren en het hele proces.

De docu maakt over de hele wereld veel los en roept vooral vragen op over het Amerikaanse rechtssysteem. Ook ik raakte bij elke aflevering die ik keek gefrustreerder én meer gefascineerd. Hoe kan het, ten eerste, dat een jury van doodgewone burgers bepaalt wat het lot is van een medeburger? En hoe kan het, ten tweede, dat die jury bestaat uit mensen die in hetzelfde stadje wonen als de verdachte? Mensen die dus al super gekleurd en beA?nvloed zijn door hun omgeving, eigen mening en berichtgeving in de media.

Hoe kan het, dat zogenaamd bewijs na maanden tevergeefs zoeken zomaar ineens toch opduikt. Hoe kan het, dat Stevens neefje Brendan, die overduidelijk een ontwikkelingsachterstand heeft, op een dubieuze manier wordt verhoord? Hoe kan het, dat alles en iedereen Steven tegen blijft werken? Wat is er gebeurd met het principe ‘onschuldig tot het tegendeel is bewezen’? Het zijn slechts een paar vragen van de wel honderd die tijdens het kijken in me opkwamen.

Voor ik te veel verklap, wil ik nog maar één ding zeggen: GA. DIT. ZIEN. Neem desnoods even een proefabonnement op Netflix dat je na een maand weer opzegt, wantédeze serie is het zo waard. Laat me vooral weten wat je ervan vond als je een nacht hebt doorgehaald omdat je perse wilde weten hoe het afloopt.

18 Comments

  1. elsbeth 06 januari 2016 at 16:58

    Ik moet nog twee afleveringen. Ik zit ook alleen maar ‘neeeeeeee dat kan niet!’ naar de tv te schreeuwen. Het is zo tof dat alles zo goed gedocumenteerd is. Ze zijn echt overal bij met de camera.

  2. Shirley 06 januari 2016 at 17:04

    Pff, ik heb het ook helemaal gekeken en ben nog steeds in de war. WHY! Dit is echt zoveel onrecht in tien afleveringen, ongelofelijk. Echt de moeite waard. Ik hoop ook oprecht dat deze serie genoeg losmaakt om die man eindelijk eens vrij te laten spreken en hem een leven te gunnen!

  3. Milou 06 januari 2016 at 17:48

    Ben halverwege maar kan uit Shirley haar reactie al opmaken hoe het afloopt… beetje jammer. Vind het super fascinerend in elk geval en mijn mond valt ook telkens open van verbazing.

  4. Mrs. T. 06 januari 2016 at 19:24

    Maar is het nu echt gebeurd of een serie die zich ‘voordoet’ als een documentaire?

    1. Marieke 06 januari 2016 at 19:30

      Echt gebeurd!

  5. Thea 06 januari 2016 at 19:38

    Nog even en dan hebben we netflix en dan ga ik deze zeker kijken!

  6. Ilse 06 januari 2016 at 19:49

    Misschien dan toch maar weer mijn netflix aanzetten.

  7. Desiree 06 januari 2016 at 21:52

    Pff! Dit klinkt erg heftig! En ik heb inderdaad onder een steen geleefd…had er nog niet van gehoord.

  8. Noelle 07 januari 2016 at 15:20

    Het gebeurt niet vaak, maar ik ga je blog post expres niet helemaal lezen. Ik wil dit namelijk ook zien op Netflix!! Dit is helemaal up my alley!!

    1. Noelle 23 januari 2016 at 17:49

      Ik heb inmiddels alles uitgekeken ( in 1 dag tijd haha ) en ik was echt obsessed en kon er bijna niet van slapen! Zo ongerecht! Maar nu komt er weer een hoop informatie vrij, die de filmmakers expres niet erin hebben gedaan. Ben benieuwd hoe dit zal aflopen!

  9. Sheila 07 januari 2016 at 19:54

    Ik heb onder een steen geleefd, want ik heb echt niet meegekregen dat dit een gesprek van de dag was/is. Ik zag hem wel voorbij komen op Netflix, maar heb er nog niet naar gekeken.

    Wat jij schreef, heeft me al jaren verbaasd. In Amerika ga ik vaak de discussie aan over hun rechtssysteem. De kapster/bakker/administratief medewerkster/leraar/putjesschepper/brandweer om de hoek besluiten of iemand schuldig of onschuldig is en bepalen zo eigenlijk ook of iemand bijvoorbeeld levenslang in de gevangenis belandt. En daardoor valt veel winst te halen op emotioneel vlak. Bizar vind ik ook dat de officier van justitie en de advocaat mogen beslissen wie in de jury zal blijven zitten. Gaat het bijvoorbeeld om een slachtoffer van huiselijk geweld die zichzelf heeft verdedigd en haar man heeft gedood? Dan wil je als advocaat natúúrlijk die gescheiden vrouw van 2 kinderen die door haar man is belazerd in de jury. Terwijl de officier van justitie van justitie die persoon er liever uitstemt. Bizar!

    Tijdens mijn laatste reis had ik het er ook nog eens over. Die dame was gewoon verbaasd toen ik vertelde dat wij geen jury hebben. Wij hebben hier mensen die er voor gestudeerd hebben, vertelde ik. Ze moest toegeven dat dat eigenlijk wel beter klonk.

    De boeken van Grisham geven ook een heel goed beeld over het Amerikaanse rechtssysteem, mocht je daar meer over willen lezen. Super spannende boeken trouwens.

    1. Marieke 08 januari 2016 at 13:31

      Exact wat jij beschrijft vind ik zó bizar. Ongelofelijk dat dit daar zo werkt, kan er niet bij. Deze serie is dan wel een aanrader voor je denk ik! Thanx voor je Grisham-tip, ken deze schrijver wel maar nog nooit iets van hem gelezen. Ga ik doen!

  10. Wanda 07 januari 2016 at 19:58

    Ik zag er toevallig vanmiddag iets van voorbij komen maar had er verder nog niet van gehoord. Ik heb dan ook geen Netflex abonnement, ben gewoon niet zo’n seriekijker. Maar dit trekt me dan wel, vooral omdat het real life is. Dus misschien toch maar even zo’n proefabonnementje doen…

  11. Puck 09 januari 2016 at 21:33

    Ik heb geen netflix, maar zodra ik het aanschaf (zal er toch ooit aan moeten geloven) zal ik eens gaan zoeken naar deze serie/documentaire…

  12. Ines 10 januari 2016 at 16:51

    Ik ga er zo snel mogelijk naar beginnen kijken denk ik, ik heb er al wat over gelezen en vind het zooo interessant om te bekijken. In België hebben we het jury-systeem nog altijd voor assisenzaken en een tijd geleden is er een ophef geweest rond de “parachutemoord” toen ook iemand met vrij weinig bewijs werd veroordeeld. Anyways :) ik ga er dus zeker eens naar kijken!

  13. Marjolein 11 januari 2016 at 12:05

    Ja heftige documentaire-serie, vond ik het.. (Hoewel soms een tikkeltje langdradig). Roept bij mij vooral veel vragen op, meer dan dat we waarschijnlijk ooit beantwoord gaan zien.

  14. rachel 15 januari 2016 at 19:50

    ik zie dit nou echt overal voorbij komen en word ook nieuwsgierig en gaat maar eens kijken!!

  15. Lonneke 01 maart 2016 at 15:59

    Je maakt me heel nieuwsgierig. Ik had nog niet van deze serie gehoord, maar ik leef de laatste tijd ook onder een steen ;-)