Het is nu drie dagen geleden dat ik de vijfde therapiesessie heb gehad en ik ben er nog steeds enorm mee bezig. Het was heftig, ik vond het zo ongelofelijk niet leuk en ik wil gewoon echt niet meer terug. Maar goed, komende donderdag word ik toch echt weer verwacht…
We gingen afgelopen vrijdag voor het eerst filmpjes kijken. En filmpjes blijken toch echt wel even andere koek dan foto’s. Yep, we gingen wéér mijn grens over.
Allereerst kreeg ik een soort Funniest Home Video-compilatie van kotsende baby’s te zien. Nu moet ik zeggen dat baby’s die melk overgeven me niet héél veel doen, maar als je er twintig achter elkaar ziet die hun vaders of moeders helemaal onderspugen, is dat toch een ander verhaal. Gadver. Maar goed, ik overleefde het. En toen kwam de rest…
Kokhalsreflex
Vervolgens moest ik kijken naar een filmpje waarin een mannelijke psycholoog uitlegt wat een kokhalsreflex is en wat er dan precies gebeurt in je lichaam. Ik vind dat moment van overgeven en de geluiden die daarbij horen verschrikkelijk; die filmpjes zijn ervoor om het wat klinischer en theoretischer te maken. Zo van: kokhalzen is iets natuurlijks, het is niet eng, het heeft een functie en zo heeft je lichaam dat geregeld.
Maar daarna ging de beste man de kokhalsreflex ook demonstreren en dat vond ik super moeilijk om naar te kijken. Met een tandenborstel raakte hij (in verschillende filmpjes, stap voor stap) achtereenvolgens kort, iets langer en nog iets langer zijn huig aan, waardoor hij natuurlijk ging hoesten en uiteindelijk ook echt dat kokhalsgeluid maakte. Daarbij hing hij boven een teiltje, omdat er wat speeksel meekwam. (Sorry als het too much information is, maar dan weet je waar ik allemaal doorheen moet… ;)) De man vertelt daarbij dat het hem niets doet, dat hij het niet vervelend vindt, dat het gelijk weer weg is zodra hij de tandenborstel terugtrekt, om de kijker gerust te stellen. Nou, gerustgesteld was ik allerminst.
Misselijk
Vooral het laatste filmpje, dat “fors kokhalzen” heette, trok ik heel slecht. Dat geluid, dat gevoel… Ik stond strak van de spanning en werd (daardoor?) zelf ook echt misselijk. De man ging nog net niet overgeven, maar ik weet nu al dat we bij de volgende sessie het filmpje gaan bekijken waarin hij dat wel doet. Mijn psychologe vindt dat we nu moeten doorzetten, dus moet ik donderdag, een kleine week na de vorige sessie, alweer terugkomen.
Ondertussen ben ik de afgelopen drie dagen vreselijk misselijk geweest. De heftige therapiesessie heeft er vast mee te maken, maar mijn angst om over te geven maakt ziek zijn voor mij nog vervelender dan het al is. Ik heb niet overgegeven, ik sta mijn lijf dat gewoon niet toe, maar constant misselijk en dus bang zijn is ook bepaald geen pretje. Het kost megaveel energie.
Dus, ik heb even een dipje, helaas, en ik maak me druk om wat ik donderdag moet gaan zien.
Foto: Joyce Bongers
dat dipje kom je wel overheen meis, de hele therapie is met ups en downs en dat geld eigenlijk voor elk soort therapie sessie. en ja het is doodvermoeiend maar het is voor een goed doel toch :D. je blijft door zetten en dat vind ik alleen maar top ;)
You can do it Marieke! Je bent sterker dan je denkt. Maar ik kan me zo goed voorstellen dat het zweet je op je rug staat voor de volgende sessie. Ik heb ontzettend veel bewondering voor je! Zet ‘m op! :)
Je kunt het lieverd!! Natuurlijk makkelijk gezegd voor een ander, maar ik vind je een held.
Als mede emetofoob heb ik echt heel veel bewondering voor je! Ik heb in het dagelijks veel minder last van de fobie dan jij in eerdere blogs beschreef, maar toch krijg ik al de kriebels van wat je beschrijft. Ik vind het zo knap dat je dit doet!
En om er nog even een cliché in te gooien: je weet waar je het voor doet! Als je nu stopt zou het allemaal alleen maar vervelend zijn geweest, zonder het einddoel. Zet ‘m op! :)
Pfff wat een opluchting bij het lezen van jouw blog: ik ben niet de enige met dit probleem!!
Ik vind het dapper hoe je doorzet en je motiveert mij er nu ook wat mee te gaan doen.. Mindfulness en ademhalingsoefeningen kan je ook helpen je middenrif te doen ontspannen, en je aandacht volledig op iets anders te richten, waardoor ‘misselijkheid’ afneemt.
Dipjes zijn ook nodig om verder te komen. Je kunt het Marieke en je gaat al hartstikke goed!
Och, Mariek. Waar moet je allemaal doorheen… Ik leef met je mee. Maar zet NU door. Nu het juist zo verschrikkelijk is, is de voldoening het grootst als je een stap maakt. Hou voor ogen waarom je hier vanaf wil, wat je ‘beloning’ zal zijn als je je hier niet meer dagelijks druk om hoeft te maken. Uiteindelijk komt dit goed, echt… Dikke
Echt stom eigenlijk dat je iets moet kijken wat je écht niet wil! Maar een leven vol angst, bang zijn en misselijkheid is ook stom, zeker als het leuke en noodzakelijke dingen (bioscoop, met de trein reizen, stappen…) in de weg gaat staan. Heel veel sterkte en ik hoop dat de spanning (en de bijbehorende misselijkheid) wat zullen afnemen.
Ik heb zelf ook Emetofobie en ik ben nu bij een 2e psycholoog ik heb 2weken geleden een intake gesprek gehad en ik ben zelf super nerveus. Gelukkig ben ik niet de enige die het zwaar heeft. Ik zou zeggen dat dat misselijk gevoel gewoon in je hoofd zit en het niet echt is. Ik zelf heb dat namelijk dagelijks ( helaas ) dat komt door spanning groetjes xxx
Lieve Marieke, wat ben je als een bikkel aan de slag met jezelf joh! Zo rap en zo snel zoveel! Echt respect voor hoe je het ondergaat en je probleem op deze manier aanpakt. Ik kan me er (gelukkig) niets bij voorstellen, maar zoals jij het beschrijft, lijkt het me verschrikkelijk! Dikke knuffel voor je openheid en kwetsbaarheid. You rule! X!
Klinkt heftig. Maar komt vast goed. Echt. en wat ben je stoer dat je de uitdaging gewoon aangaat.
Doorzetten nu. Je moet er doorheen.
Goed van je dat je het probleem wilt aanpakken. Voor sommige mensen heel moeilijk….zelf erkennen dat zij een probleen hebben!
He lief mooi mens,
Lies en ik zenden jou warmte, licht en liefde
sterkte maar dan ook in alles
jouw schoonvader Kees
Goh, ik kan me volledig voorstellen hoe lastig het voor jou nu moet zijn. Maar hopelijk probeer je toch ook af en toe te denken aan het advies van je psycholoog. Nu doorpakken is vast juist heel goed! Veel sterkte lieve Marieke! Ik vind je zó stoer! X
Ik lees je updates iedere keer in “stilte” mee. Toch wilde ik nu even reageren door te zeggen dat ik je een onwijze kanjer vind. Echt super stoer dat je deze confrontatie aan durft te gaan en dat je hier boven wil komen te staan. Er kunnen er veel aan jou een voorbeeld nemen. Zet ‘m op! x
Lieve Miek, dapper en sterk! Donderdag is al morgen, maar vrijdag kan je die sessie alweer in je zak steken Tuurlijk kan je dit, maar voor jou is t pittig I know. Heb onwijs veel bewondering voor hoe jij dit te lijf gaat!! Dus…go girl kus!
Wat vervelend! Succes morgen alvast.
Het komt vast goed. Je therapeut weet heus wel waar ze mee bezig is. Nog even volhouden.