Ik had ‘m in groep 3, 6 en 7. En als de schoolleiding er niet een stokje voor had gestoken, was ie ook nog met ons meegegaan naar groep 8. Mijn favoriete leraar aller tijden: meneer Han van de Josefschool in Culemborg.
Ik ben altijd een heel braaf meisje geweest. Vooral op de basisschool. Het lievelingetje van de leraren. Dat moet voor anderen af en toe flink irritant geweest zijn, maar voor mij was dat heel normaal. Ik vond school leuk, deed mijn best en haalde goede cijfers. Ik durfde me niet te misdragen, want dan kreeg je op je kop en als je pech had ook nog strafwerk erbij. Nee, mij niet gezien.
Ik kon dus met alle leraren wel goed opschieten, maar vooral met meneer Han. Iedereen was fan van hem, hij was zo cool. Hij was groot fan van Ajax; zijn katten heetten Cruijff en Keizer. En als Ajax erin slaagde kampioen van Nederland te worden, trakteerde hij de hele klas op ijs. Ook gingen we zomaar een dagje naar Utrecht om de Dom te beklimmen. En keken we naar de mooie tv-serie Roots, over slavernij. Die ben ik nooit meer vergeten en heb ik later zelfs nog op dvd aangeschaft.
Hij leerde ons liedjes van Doe Maar (‘is dit alles, oehoehoehoe’) en was reteslecht in knutselen, waardoor we op Moederdag thuis altijd met de meest belachelijke creaties aan kwamen zetten. Op een gegeven moment wisten alle moeders dat van ‘m, dus hadden ze geen al te hoge verwachtingen meer. Wel kon hij in een handomdraai de beste draadpoppetjes tekenen in allerlei vormen en maten en zijn duim heel eng ver naar achteren buigen, tot op zijn pols. En hij was grappig, regelmatig lagen we onder onze tafels van het lachen.
Maar, hij kon ook streng zijn. Heel streng, als het moest. Als meneer Han boos werd, nou… dan kon je je maar beter bergen. Een geintje op z’n tijd is leuk, maar er moest wel gewerkt worden, was zijn filosofie. En daarmee dwong hij bij iedereen respect af.
Ergens vorige week was het de Dag van de Leraar. Ik krijg een allergische reactie van al die speciale dagen voor diverse (beroeps)groepen, maar dacht daardoor toch weer even terug aan die goeie, ouwe tijd. Ik nam ooit met veel verdriet afscheid van de basisschool, omdat ik het er zo leuk had gehad. Mede dankzij die ene, fantastische leraar.
Ik weet dat ie mijn vroegere basisschool lang geleden al heeft verlaten, maar heb geen idee of hij nu ergens anders kinderen net zo’n mooie tijd bezorgt. Hij heeft geen Facebook, tenminste, daar heb ik hem niet kunnen vinden. Daarom gebruik ik mijn blog maar om nogmaals te zeggen wat ik hem 17 (!) jaar geleden al eens heb gezegd: meneer Han, bedankt voor alles. U (of mag ik inmiddels ‘je’ zeggen?) was geweldig!
Beeld: Flickr/eelkedekker
Wat een leuke herinnering haha! Ik heb alleen maar juffen gehad :P
Ahh wat leuk. Bij mij zijn sommige leraren ook bijgebleven met hun leuke manier van lesgeven. Ik had een leraar op de basisschool waarbij we elke dag een paar liedjes leerde/zongen. Aan het einde van het jaar konden we 50 liedjes achter elkaar zingen. :-) Dit is nu 14 jaar geleden! Hahah.
Jazeker Miek, ook mijn favo was hij! Maarre voor zover ik weet geeft hij nogsteeds les! Volgens mij weet (meneer) Jos dat wel hihi. En aangezien dat nu nogsteeds mijn directeur is zal ik eens even vragen of hij weet waar. Ik ben nog wel met verlof maar ik kom er op terug bij je.
kus
^^ top. een goede leraar is een van de beste dingen die een een kind kan overkomen. ^^
Ik heb ook nog hele goede herinneringen aan 1 docent op de basisschool.. Maar de meeste leraren vond ik verschrikkelijk!
Fijn om zulke mooie herinneringen te hebben!! Leuk geschreven!
Wat leuk dat je zulke goede herinneringen aan de basisschool hebt! Vooral aan die speciale leraar. Ik had ook een hele leuke meester op de basisschool en daardoor vond ik het ook leuk om naar school te gaan.
Wat leuk als hij dit kon lezen. Ik had ook een favo juf in groep 3, en had haar een brief geschreven in groep 4. En toen kwam ze voor mij een paar uur daar les geven. Wat was ik daar blij mee!
Mooi hoor en hopelijk leest Han het eens?.
Ik had ook eens zo’n leerkracht, Jack Spijkerman, en wat een feest met die man…
Ik had eigenlijk verwacht dat je ging vertellen dat deze beste meneer overleden was. Ik ben blij om te lezen dat het iets anders was dan dat.
Wij hebben vrijdag aan onze studie loopbaan begeleidsters even wat lekker gegeven om onze dank te betuigen voor alle moeite, theorie en lessen die ze geven. Want zonder leraren ben je nergens en kan er geen enkel vak uitgevoerd worden! Prachtig beroep (ik zou het niet kunnen)
leuk stukje!
Kijk, dat is nog eens een ode! Hopelijk leest hij dit ooit! Leuk geschreven Marieke!
Ahhh, leuk! Ik zou eens goed hard moeten nadenken over mijn favoriete leraar. Ik kan me nog wel herinneren dat ik op de basischool, ik was nog jong, een van mijn favoriete leraren een kusje op zijn wang gaf. Nou, ik weet nog hoe zijn ogen begonnen te glimmen (op een niet pedofiele manier haha)
Wat een prachtige ode. Ik zou willen dat hij dit kon lezen, dat zou hem zeker goed doen.
Haha, ik heb ook altijd favoriete leraren gehad. Vooral één lerares en ik zou dolgraag weten hoe het met haar gaat. Ik kan haar alleen nergens vinden helaas :(
Oh en ik vind Keizer een super leuke naam voor een kat!
Leuk blog!!
Jee Marieke,
Wat een eer, zo’n prachtige ode. Schiet er een beetje van vol.
Het feit dat ik dit stukje nu lees, bewijst wel dat ik jou ook nooit vergeten ben. Ik volg je verhaaltjes nog regelmatig, maar had dit nog niet gelezen.
Ik kijk ook met veel plezier terug op vooral dat prachtige jaar in groep 3. Helemaal niet mijn ding bleek achteraf, maar wat heb ik genoten van jullie. Zwarte Piet op het systeemplafond, Martin als pijpenlegger (rietjesuitdeler voor de schoolmelk), mijn kever met ‘nightridereigenschappen’, stuiterende kerstballen (nepballen, maar dat wisten jullie niet…), verhalen, verhalen, verhalen…..
Dankjewel lieve schat, voor je mooie stukje.
Meneer Han.
Wat ontzettend mooi dit. Als leraar is het fijn om dit te horen. Ik vind het ook altijd fijn om als juf een babbeltje te doen met oud-leerlingen.