Alweer ruim vijf jaar geleden kreeg ik de sleutel van het huisje waarin ik nu woon. De eerste twee jaar moest ik ’t delen, trouwe lezers weten dat misschien nog wel, maar nu woon ik er alweer veel langer alleen dan samen. Price of colchicine in mexico Purchase cefadroxil for acne Buy colospace Time flies!
Het huisje is niet groot, veel te klein eigenlijk voor alle zooi die ik in 28 jaar heb verzameld. Terwijl ik best regelmatig heel rigoureus spullen weggooi, kun je nagaan. (En troep bij mijn ouders op zolder stal! ahum.) Ik hoef maar één kledingstuk, paar schoenen of stapel tijdschriften te laten slingeren en het ziet er al uit alsof er een bom is ontploft.
De keuken is klein, en oud(erwets), en bruin. En, oké, ook vies. Ik zou kunnen poetsen tot ik een ons weeg, maar dat heeft weinig zin. Alles is aan vervanging toe: van de afzuiger tot de keukenkastjes, de kraan en de tegeltjes op de vloer.
En het is stoffig. Er is gewoon niet tegenaan te stofzuigen, al zal ik de eerste zijn die toegeeft dat ik het ook te weinig doe. Maar echt, al doe ik het wel, een uur later bezorgen de eerste rondvliegende vlokken me alweer fikse niesbuien. Om wanhopig van te worden.
Het is kaal, simpel ingericht. De muren hebben een lik verf gekregen toen het mijn eigen echte huisje werd, maar die grote lege muur wacht nog altijd op een mooie poster of schilderij. Dat komt nog wel een keer, dacht ik altijd. Ik wilde geen dertien-in-een-dozijn-afbeelding, maar was ook weer te krenterig om veel geld uit te geven aan een fancy muurdecoratie. Zonde als het in mijn latere koophuis niet zou passen, was dan weer de gedachte.
Om diezelfde reden heb ik nog altijd vloekende gordijnen. Ik wisselde drastisch van kleur toen ik hier alleen bleef wonen, maar nieuwe raamdecoratie heb ik nog altijd niet gekocht. Gordijnen zijn belachelijk duur, ik spaarde liever voor een autootje. En nog steeds heb ik er het geld niet voor over. Consequentie is wel dat ik er nog elke dag mee geconfronteerd wordt dat rood/zwart niet past bij bruin/blauw.
Het is gehorig. Ik hoor mijn buren seksen en mijn bovenbuurjongens hun Spotify-playlists afspelen. Als zij zich voorbereiden op een stapavond, tril ik mijn bed uit door hun bass. Regelmatig komt het voor dat ik die zeikerige onderbuurvrouw moet spelen die per sms laat weten dat ze de volgende dag vroeg op moet en smeekt of ze haar alsjeblieft willen laten slapen.
Maar nu ik hier zo zit, heel Carrie Bradshaw’ig met mijn MacBook op mijn bed, realiseer ik me dat dit huisje al vijf jaar mijn plekje is. Een heel fijn plekje, welteverstaan. Een plek waar ik naakt rond kan lopen, mocht ik daar zin in hebben. Waar ik met een deo-bus als microfoon zingend door de kamer kan springen. Waar ik de hele zondag ongedoucht en in joggingbroek languit op de bank vrouwenseries kan kijken. Waar de vaat zich een week lang mag opstapelen, omdat ik een hekel heb aan afwassen. Net als de bergen gewassen -maar ongevouwen- kleding. Een eigen nest met alles erop en eraan, allemaal voor mij alleen.
Een huisje dat ik, helaas, wel binnenkort zal moeten verlaten. Er wordt grondig en langdurig verbouwd, wat heel erg nodig is, maar onduidelijk is nog wanneer dit gaat plaatsvinden. Tot die tijd mag ik hier blijven zitten en ik kan dus alleen maar hopen dat het nog even duurt voor de vergunning rond is. Het liefst blijf ik hier zo lang mogelijk, dit is mijn thuis. Tot ik samen met mijn vriendje een nieuwe start ga maken! :)
Haha leuk stuk, hopelijk duurt het inderdaad nog even. Als ik het goed begrijp moet je er na de verbouwing dus uit?
Succes!
Heel leuk geschreven.
Een eigen plekje hebben is zo fijn :) En die ‘rommel’… herkenbaar!!
Ik ken het, mijn huisje is ook heel klein en een rondslingerd item laat het uit zien alsof er een bom ontploft is. En toch ben ik altijd jaloers geweest op jouw huisje. Het is toch best ruim en heel mooi ingericht <3
Oeh meis, gaan jullie samenwonen? Wat leuk! :)
Heerlijk je eigen thuis. Maar door de samenloop van omstandigheden zit er wel een nieuwe fase in je leven aan te komen. Samenwonen, dat is toch wat je uiteindelijk wil! Succes met de huizenjacht ;)
Hah het eerste wat ik uit je blogje op maakte was dat je als je er uit gaat gaat samenwonen. Wat ontzettend leuk. Ik hoop voor je dat de verbouwing nog even duurt, maar als ik het zo lees is het wel heel erg nodig..
Leuk geschreven! Heerlijk toch, zo’n plekje voor jezelf? Okee, het is dan misschien niet perfect, maar het is toch echt jouw huisje.
Ook al is het niet geweldig, het is toch je eigen plek waar je je thuis voelt.
Het is zo fijn om je ergens thuis te kunnen voelen! Heel erg waardevol! :)