Nu ik alleen thuis ben, moet ik extra goed oppassen. Ik check ’s avonds de sloten goed en draai mijn kamerdeur op slot met de sleutelbos er nog in.
En dan lig ik alleen in het grote bed. Het bed dat wij samen twee jaar lang gedeeld hebben en dat zo eenzaam aanvoelt. Het is zo donker en stil in huis. Geen regelmatige ademhaling meer naast me, geen warm lichaam om tegenaan te kruipen, geen dromen over een mooie toekomst samen. Wat dan wel? Donkerte. In mijn hart, maar ook in huis. Stilte. Stilte die eng is als je alleen thuis bent, gezien DIT voorval – dat moeten we niet nog een keer hebben. En in die stilte hoor ik opeens de geluiden van het huis. Het kraakt, piept, kreunt, zucht. Ik zag zelfs een muisje rennen over mijn tapijt. En ik ben bang. Bang voor die muis, bang alleen in bed, maar ook bang om alleen door te gaan met leven. Dat is namelijk moeilijk als je dacht samen erg gelukkig te eindigen. Vanwege dit alles kan ik ’s avonds niet in slaap komen.
Maar ik moet verder, hoe pijnlijk ook. Ik blijf wonen waar wij woonden en dus moet ik aan de bak. Het hele huis moet op z’n kop: veranderd, gepimpt, opgeknapt – geef het een naam. Het heeft allemaal dezelfde betekenis: het moet MIJN huisje worden en niet meer dat van ONS. Elke avond bij thuiskomst een klap krijgen omdat je weer beseft dat ie er echt niet meer is; daar moet ik zo snel mogelijk vanaf.
Met pap en mam heb ik een plan de campagne gemaakt om het helemaal naar mijn zin te maken. Chocoladebruin met felblauw, als het allemaal goed gaat. Een nieuwe, frisse start. Maar Theo zit nog diep, heel diep. En dat zal voorlopig nog wel zo blijven. Ik mis hem ontzettend…
Oh Marieke, wat een vreselijk pijnlijk logje. Ik vind het echt verschrikkelijk om te lezen, je lijkt me juist zo’n leuke meid en zo iemand gun je dat gewoon niet.
Ik hoop dat je met de hulp van je ouders/ vrienden je huis snel kunt opknappen, misschien kunnen dan de eerste restjes ellende slijten, ik hoop het zo voor je! Sterkte!
Liefdesverdriet is gewoon zo vreselijk kut. En jij weet zelf ook heel goed dat geen 10 kilo australian bonbons, maar alleen tijd helpt. Ik hoop echt dat je genoeg leuke vooruitzichten hebt om die tijd een beetje door te komen. Sterkte!
Ach meisje toch, wat een intens verdrietig stukje weer. Tja, ik kan hier wel typen dat het heus wel weer goed komt (want dat doet het echt hoor), maar daar zit je ook niet op te wachten. Ik wil je gewoon heel veel sterkte toewensen.
Hej Marieke,
Ik vind het echt rot voor je…
Maar naarmate de tijd verstrijkt zul je je echt beter gaan voelen. En helemaal als je je huisje hebt gepimpt.
En ehhh, gewoon een honkbalknuppel onder je bed leggen als je bang bent.
En jij krijgt echt wel weer een leuke vriend als je er aan toe bent. Ook al moet je daar nu nog niet aan denken. Jij bent veels te leuk om alleen te blijven.
x Linda
Oh lieverd, ik vind het zo ontzettend rot voor je! Ik hoop dat het pimpen van je huisje snel gaat lukken, dan heb je in elk geval een eerste stap verder gezet in het proces. Sterkte!
Wat een rotgevoel zeg, maar blijf positief, zodra je klaar bent met JOUW huisje, is het heerlijk JOUW plekje, waar je lekker JOUW eigen dingetjes kunt doen, zonder al teveel herinneringen aan JOUW niet meer Theo te hebben.
Kop op meid, don’t be scared! Het komt echt wel goed met jou!
Liefs, Joyce
Liefdesverdriet…..wie kent het niet. Heel goed van je dat je de volgende stap neemt en je huisje gaat opknappen. Als je dat gedaan hebt weet ik zeker dat je alles met de tijd een plekje kan geven. Maar makkelijk is anders meis. Heel veel succes met klussen. Groetjes, Jeanine
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar ik vind het echt zo erg voor je! Heel veel sterkte…
Liefs en een dikke knuffel van mij!
Vreselijk om te lezen.. Het is natuurlijk ook niet niets een relatie na zoveel jaar te verbreken… En dan kwam het ook nog niet eens van jouw kant..
Hopelijk helpt je nieuwe look om hem te “vergeten”..
Succes met pimpen!
Het doet pijn om je blog te lezen… Take care meisje, kom je snel een keertje hierheen voor een leuke dag? (high tea, chocofondue??) Ik denk aan je!
xxx
Wat vervelend voor je allemaal, maar straks kun je lekker je huisje veranderen. Dat geeft weer moet en dan komt vanzelf wel weer wat meer leuke dagen op je pad.
Veel strekte.
wat vreselijk om dit te lezen! ik wil het niet, maar als ik dit soort dingen lees, ga ik het verhaal gelijk betrekken op mn eigen leven en voorstellen hoe dat voor mij zou zijn…
Volgens mij moet je gewoon echt pijn hebben aan je hart, echt letterlijk. Ik vind het knap dat je doorgaat, ik weet niet of ik dat had gekund!
veel liefs, sterkte en een dikke knuffel!
het lijkt me zo vreselijk moeilijk!
Volgens mij ben jij sterk genoeg om hier sterker dan ooit uit te komen meis, hou je taai!
Lekker pimpen dat huis!
Liefs!
Succes met het pimpen vandaag meis, leef je maar helemaal uit, zodat het jouw veilige huisje mag worden!! En heb vertrouwen in de toekomst! Sterkte meis, wees sterk! Liefs
De rillingen lopen over mijn rug, jeetje wat heb ik het met je te doen. Ik hoop dat het je lukt om een mooi paleisje van je huisje te maken en dat je er weer super gelukkig mag worden.
Veel plezier met klussen.
Oh wat mooi dat je dit durft te delen met je lezers. Jij durft in het binnenste van je ziel te laten kijken. Alleen daarom al weet ik dat het goed komt met je.
Bah, ik word er helemaal stil van. Ik vind dit soort dingen altijd heel naar! Als je een handje nodig hebt om je huisje te pimpen, sta ik helemaal klaar voor je!
Wat ontzettend rot zeg! En hoewel ‘de tijd heelt alle wonden’ eigenlijk altijd wel weer uitkomt, kan ik me heel goed voorstellen dat het op dit moment nog helemaal niet zo voelt.
Succes met je opknapbeurt!
*knuffel*
Ik ben al heel lang een stiekeme lezer, maar de tranen moet ik nu toch even weg knipperen! Wat een verdriet spreekt er uit jouw logje! Hoe is je contact met Theo nu dan?
Veel liefs en sterkte!
Jeetje meis, daar word ik wel even stil van. Vind het zo triest dat dit soort dingen gebeuren. Het is niet niks, het is een fase van rouwen om wat niet meer is. En dat je bang bent in huis, kan ik me voorstellen, ik ben dat ook als ik alleen ben. Elk geluidje is verdacht, elk geluidje is eng…
Het is waar wat je zegt; je moet door. Maar Makkelijk is anders. Ik vind het iig dapper dat je er wel blijft wonen en het naar jouw smaak gaat pimpen/opknappen (whatever). Ik hoop echt echt echt dat het je zal helpen een stapje vooruit te kunnen zetten.
Heel veel liefs en een hele dikke digitale knuffel !
Weet je dat ik zelfs een brok in mijn keel krijg. Ik hoop dat het je lukt van van jullie huis echt jouw huis kunt maken en de kleuren klinken fantastisch. En het klinkt afgezaagd maar ik spreek uit ervaring, het komt goed. Het kost tijd maar echt waar het slijt.
Succes meis, Elise
o meis, ik ken het gevoel… echt. en dan lijkt dat bed ineens zo groot en het huis zo koud en stil en leeg… maar het wordt beter, echt!
Blauw is wel mijn kleur en gaaf om te willen veranderen!.
Het zal moeilijk blijven, maar over 1 jaar zal het weer anders wezen en ik geloof dat zo’n spontane meid heus wel een neiuwe lief zal tegen komen en wie weet wel veel liever dan Theo!.
Groet Rinus.
http://rinusrunning.punt.nl/?home=1
aaah ik begrijp je heel goed! maar maak het naar je zin en hoe jij het wilt en hopelijk kom je er bovenop! xD
Hier een hele dikkuh knuffel!!!!
En weet dat de Dikkuh’s van je houden!!!
tja voordat dat gevoel over is…
Pimp ze! Check je mail voor een nieuw meebrul-nummer! ;-)
Wat goed dat je het opschrijft allemaal! Misschien helpt dat een beetje.
En een bruine muur, wat gaaf!
Jeetje meid, ik kan je verdriet gewoon voelen…ik vind het zo verschrikkelijk voor je. Maar jij gaat hier vast uitkomen…sterker dan ooit tevoren! Geniet van het pimpen van JOUW huisje!!
Dikke knuffel Gonny
Ik vond het erg rot om te lezen dit, ik vind het zo ontzettend klote voor je.. Spreek je hem nog wel trouwens of helemaal niet meer? Of is dat ff te zwaar voor je?
Ik vind chocoladebruin met felblauw een heel goed idee trouwens, wordt vast prachtig :).
Ik vind het zo erg voor je! Heb je nog contact met Theo? Het is goed om lekker in je huis te gaan klussen ook al blijven die herrinneringen maar die moet je ook niet wegstoppen. Het moet een plekje krijgen! Heel veel sterkte meid :(
Vreselijk gevoel gewoon! maar alles komt altijd goed. Ik ens je veel sterkte en opknapse om je huisje ‘eigen’ te maken. Het gaat je vast allemaal wel lukken meid! x
Ach meissie toch. Hoe onmogelijk dat nu ook mag klinken, je komt hier overheen. En je wordt er nog sterker van ook. Ik weet hoe het voelt als je denkt dat het nooit meer beter wordt, als je denkt dat je nooit meer gelukkig zult worden. Maar dat gebeurd, en je komt eroverheen. En je zult versteld gaan staan van de veerkracht die je blijkt te hebben….
Alleen, dat gebeurd niet binnen een paar dagen, het heeft gewoon tijd nodig. Erover praten, erover huilen en erover nadenken, dat zijn de ingredienten om het te laten helen. Om eroverheen te komen…
Goed zo, lekker je EIGEN stekkie van maken meis!
Natuurlijk blijft het nog even moeilijk, maar dit is een (grote) stap vooruit toch!!?!
grts, Lonneke
Bah wat een kuttijd moet het voor je zijn. En nu ook nog zulk rotweer!!
Wat mij altijd wel hielp was ’s nachts foto’s kijken uit mijn baby- en kindertijd. Waarom weet ik niet, maar ik heb náchtenlang oude foto’s gekeken omdat ik dan weer even wist dat ik iig het vermógen had om gelukkig te zijn. Vaak werd ik ’s ochtends wakker met mijn neus nog tussen de foto-albums.
Het komt helemaal goed meid. Je weet nu iig hoe echte liefde voelt, dat is al rijkdom op zich – want er zijn mensen die daar nooit achterkomen.
Ik krijg er kippenvel van! Omdat ik met je meeleef, maar ook omdat ík een keer degene ben geweest die iemand zo heeft achter gelaten. Het doet me toch echt wel iets, na zoveel tijd, als ik lees hoeveel verdriet je daar iemand mee doet.
Fijn dat je je huisje lekker eigen gaat maken. Suuces ermee!
Pf moeilijk zeg! Ik kan het mij goed indenken en hoop dat je binnenkort gelukkig wordt met je eigen stekje!
Het is ook zo plots en daardoor nog zo onwerkelijk voor je en dat zal je een plek moeten geven en dat vergt tijd. Het is goed dat je je huis helemaal oppimpt, een nieuwe start. Het zal nog wel even duren voordat het ook echt jouw huis is maar het begin is er. Sterkte!
Ja kut is het he. Dat opknappen is leuk, maar ook moeilijk omdat je weer afscheid neemt van een stukje van jou en Theo. Veel plezier vooral, maar ook sterkte. En blauw/bruin ik kan het alleen maar toejuigen. Ik heb het nu bijna 2 jaar in huis (oude huis en nu weer) en ik vind het super!!
Aaah, heel veel sterkte.