Trots

Vliegen doe ik niet voor m’n lol. Hoe vaak ik ook al in een vliegtuig ben gestapt, voor een kort stedentripje of een reis naar de andere kant van de wereld, het zal nooit mijn hobby worden. Mijn maag vindt het niet leuk en ik heb vliegangst. Ik doe het wel hoor, want anders kom ik nergens, maar alleen met een pakje Primatour- en melatoninetabletjes in m’n mik om me knock out te krijgen. Opstijgen, proberen te slapen en alleen nog wakker worden (gemaakt) voor eten en drinken.

Mijn moeder heeft ook vliegangst, maar dan 100x erger. Haar huwelijksreis, ruim 33 jaar geleden, was de eerste en laatste keer dat ze vloog. Het was zo’n dramatische ervaring, dat ze daarna simpelweg niet meer durfde. Hoe vaak we haar wel niet hebben gevraagd mee te gaan naar het buitenland! Helaas, voor haar geen optie. Wij gingen altijd op vakantie naar de camping in Sevenum, Limburg. Ook leuk, daar niet van.

Het bleef echter altijd knagen. Een weekendje Londen stond hoog op mijn moeders verlanglijst, dat is immers ook niet zo ver weg. Na een dag vliegangstcursus werd het een serieuze optie. Een bevriend stel dat al vaker in Londen was geweest, trok haar uiteindelijk over de streep. Tickets werden geboekt, het hotel uitgezocht. Ze kon er niet meer onderuit.

Maandagochtend was het zover. Ze had er slecht van geslapen, maar er ook veel zin in. In gedachten was ik constant bij haar. ‘Ze is nu op Schiphol, ingecheckt en door de douane. Hoe zou ze zich voelen? Ze stapt nu het vliegtuig in, is ze er klaar voor? Ze kan ieder moment opstijgen! als dat maar goed gaat! Ze is nu geland, waar blijft die sms?!’

“Yes, we zijn geland. I am in London!” stuurde ze uiteindelijk. “Het viel mee, met Jan Smit en je vader ben ik er doorheen gekomen!” Mijn moeder heeft het gewoon gedaan, ze heeft gevlogen. Ik ben zo ongelofelijk trots op haar!

En nu krijg ik om de haverklap sms’jes hoe leuk ze het hebben. Dat ze onwijs de toerist aan het uithangen zijn. Buckingham Palace, London Eye, Westminster Abbey, Big Ben, het Arsenal-stadion! Natuurlijk naar een musical op West End en shoppen bij Harrods. Ik ben hartstikke jaloers, want ik heb zelf nog nooit zo uitgebreid door Londen gestruind. Bovendien heeft ze eindelijk haar droomtas gekregen.

Lieve mam, ik vind je zA? stoer. Hopelijk kunnen we ook een keer samen vliegen! Enne, succes met de terugweg… ;)

Beeld: e01 Purchase lasuna capsules Cheap tofranil drug Purchase diakofacboy

Follow on Bloglovin

17 Comments

  1. Lin 27 november 2013 at 12:39

    Aaah zo leuk! Fijn dat het meegevallen is.

  2. Charlotte 27 november 2013 at 12:43

    Kun je dit alvast meegeven aan je moeder; Nederland-Engeland, over het kanaal, schijnt de ergste route te zijn om te vliegen. Schijnbaar is er boven het kanaal een of andere lucht die niet relax is..

    Nou durft je moeder vast overal heen!

  3. Simone 27 november 2013 at 12:46

    Wat een lief en leuk artikel! Heel goed van je moeder!

  4. gerda van erp 27 november 2013 at 13:30

    Heerlijk dat ze zo kan genieten en de angst heeft overwonnen. Dat verbreed ook haar horizon. Nou Dollie geniet maar lekker je hebt het verdient.

  5. Dickij vroege 27 november 2013 at 13:35

    Hoi marieke. Ik ben ook zo trots op mn vriendin. Ik heb ook constant aan dollie gedacht en o wat was ik blij met haar smsje. Heerlijk dat ze zo’n plezier hebben en gelukkig nemen ze veel. Foto’s zodat wij de achterblijvers ook mee kunnen genieten. Ik heb haar gisteren nog gesmst om ze op de hoogtete houden van de triomf van ajax en gelijk om te horen hoe het ze verging. Vanavond ga ik weeer duimen voor een probleem loze terugvlucht en wie weet een stedentrip barcalona staat op mn verlanglijstje kunnen we dr een meiden trip van maken. Groetjes van een super trotse vriendin xxx dickij

  6. Mieke 27 november 2013 at 14:33

    Echt super stoer dat ze toch is gegaan. En fijn dat ze zo genieten. :)

  7. maud 27 november 2013 at 14:44

    Ik heb zelf ook vliegangst, weet hoe het voelt dus dubbel bewondering voor je moeder dat ze is gegaan! En Londen is natuurlijk een superbeloning!

  8. Resy 27 november 2013 at 14:55

    Super goed van je moeder dat ze het toch gedaan heeft! Snap dat je daar inderdaad trots op bent, zou ik ook zijn

  9. Patricia 27 november 2013 at 15:59

    Supergoed van je moeder dat ze zich eraan heeft gewaagd! Maareh.. Londen kan toch ook gewoon met de trein/boot? ;)

  10. Anne 27 november 2013 at 16:00

    Wat goed van je moeder! Ik heb nog nooit gevlogen, maar vliegangst hebben lijkt me echt verschrikkelijk.

  11. Ilse 27 november 2013 at 16:18

    Wat goed van je moeder! Als ze het mee vond vallen dan zal ze vast wel met jou op reis willen hoor! :)

  12. tineke 27 november 2013 at 19:58

    Wat knap van haar! :) Wij hebben m’n vader ooit één keer in een vliegtuig gekregen maar dat doet hij ook nooit weer denk ik!

  13. Michelle 27 november 2013 at 22:23

    Echt super knap dat ze toch is gegaan. Ik heb ook vliegangst, maar wil ook heel graag naar Londen. Ik wil het toch een keer proberen en dit verhaal motiveert zeker. Xx

  14. Jocelina 27 november 2013 at 22:56

    Wat leuk dat ze het na zo lang weer heeft gedurfd! En wat jij zegt is heel herkenbaar. Reizen is the best thing ever maar ik heb stiekem ook vliegangst. Zou je niet zeggen aangezien ik elke maand vlieg lol

    Maar het beste is dat je je angst onder ogen ziet en hoe vaker ik vlieg hoe beter. Laatste keer was ik heel rustig ook al blijf ik elke keer zwetende handen krijgen :S

  15. Eva 28 november 2013 at 10:04

    Wat onwijs knap zeg!
    Sinds een helse vlucht van Boedapest terug naar huis begon het bij mij ook te knagen, dat het behoorlijk eng is en je echt je hele hebben en houwen in de handen van iemand en íets anders legt. En toen wist m’n vriend de wijze woorden te spreken “Ach, die piloten willen ook gewoon naar huis”, en op een of andere manier helpt dat elke keer weer heel erg.

  16. Marcella 29 november 2013 at 13:03

    Jeej, wat fijn dat het goed gegaan is! De terugweg zat ze vast ook wat fijner, als je minder gespannen bent valt het veel meer mee. En Londen, daar was ik met school in 4Havo, hoog tijd om eens terug te gaan dus!

  17. inge 05 december 2013 at 18:07

    stoer!