Er zijn weinig dingen in mijn leven waar ik spijt van heb. Gelukkig maar, want je kunt ze toch niet terugdraaien. Natuurlijk ben ik niet op alles trots en zou ik heus wel het een en ander anders hebben aangepakt als ik het over mocht doen. Maar over het algemeen heb ik vooral veel geleerd en hebben keuzes, mensen en gebeurtenissen mij gemaakt tot wie ik nu ben.
Er is één ding waarvoor ik mezelf echter wel voor m’n kop kan slaan: ik had na mijn HBO eerst moeten gaan reizen voor ik me in het werkende leven stortte.
Ik heb mijn basisschool, middelbare school en HBO-opleiding glansrijk en zonder al te veel moeite afgerond. Ik kende op dat gebied weinig hobbels en dat beviel me wel. Erg avontuurlijk was ik niet, ik koos vaak voor veiligheid. Zo ook toen mijn opleiding ten einde liep: ik was nog niet afgestudeerd of ik had al een vaste baan gevonden mét doorgroeimogelijkheden. Eerst parttime, na de diploma-uitreiking direct volle bak aan de slag. In één ruk door.
Het was voor mij iets vanzelfsprekends: na je opleiding ging je aan het werk. En als er dan zo’n kans voorbij komt bij een mooi bedrijf, waarom zou je die dan niet grijpen? Wat als het helemaal niet zo makkelijk zou zijn om een baan te vinden? Ik zou wel gek zijn om het niet te doen! Zo dacht ik.
Achteraf gezien was dat juist het perfecte moment om er tussenuit te gaan. Nog even op mijn cheap ass kamer blijven wonen, een tijdelijk baantje nemen om even flink te sparen en dan de hort op. De wereld zien. Minstens drie maanden wegblijven. Dat volwassen leven zou daarna wel komen. De banen lagen zeven jaar geleden (weet ik nu) voor het oprapen. Waar was ik in godsnaam bang voor?!
Het staat nog steeds op mijn bucket list: minstens drie maanden reizen. Ik heb al redelijk wat van de wereld gezien, maar hield het tot nu toe altijd bij vakanties van maximaal een week of drie. In deze fase van mijn leven (en de crisis) heb ik (thank God!) een baan, een huis en spaargeld dat voor andere doeleinden achter de hand gehouden moet worden. Maar ooit komt het ervan. Niet alleen, want dat trekt me nog steeds niet, maar lekker samen met Johan. De boel de boel laten, gewoon op het vliegtuig stappen. In ieder geval hebben we nog tijd genoeg om te bedenken waarheen! ;)
Heb jij ergens spijt van? Heb jij weleens langere tijd gereisd? Waar zou je graag heen willen?
Beeld: sxc.hu
Ik zou ook heel graag als ik mijn HBO-diploma in the pocket heb samen met mijn vriend een grote reis maken maar geen idee wat ik zou doen als ik een goede baan krijg aangeboden.
Ik heb na de uni 3 maanden door Zuid-Amerika gereisd, echt een onvergetelijke ervaringd! Ik kan het je zeker aanraden nog eens langere tijd weg te gaan.
Ooh, dat gevoel ken ik! Ik ging na het VWO ook gewoon studeren en na mijn HBO op zoek naar een job, al had ik toen best op reis kunnen gaan maar had ik geen cent te makken. Uiteindelijk ben ik drie weken na mijn 30e verjaardag alsnog op het vliegtuig gestapt en tien weken in m’n uppie door Australië gaan reizen. Best thing I ever did!
Altijd iets te wensen houden !
Ik heb het geluk gehad tijdens mijn studie ‘verplicht’ 2x een half jaar naar het buitenland te moeten/mogen. Tijdens het tweede half jaar gelukkig met G. En drie maanden op reis… ja dat zou ik ook nog wel willen, het smaakt altijd naar meer.
Haha, ik kan er alleen maar van dromen dat samen met m’n vriend te doen, maar die zou dat nooit willen. Vandaar dat ik alleen ga. Dat is reizen ook echt voor mij, dus vind dat nooit een probleem. Ik ben graag op mezelf aangewezen en zo kom je ook makkelijker in contact met locals, het echte reizen. Nou, ik ga dus wel 3 maanden binnenkort en het is doodeng. Gewoon gaan! Hopelijk kun je het je een keer veroorloven onbetaald verlof te nemen ofzo :)
Ik heb dat ook. Ik kon nieteens werk vinden na mijn studie (4 jaar geleden) en ik werkte in een magazijn. Ik had toen net zo goed op reis kunnen gaan want ik vond uiteindelijk pas 8 maanden later een goede baan.
Ach, ik ga komend jaar 3 weken naar Amerika, en daar kijk ik dan ook wel weer heel erg naar uit!
Zo herkenbaar! Ik was een vroege leerling: met 11 naar de middelbare, met 17 naar de uni, met 21 klaar en toen …
Ben ik meteen fulltime gaan werken. Ik kan mezelf nu voor mijn hoofd slaan. Waarom was ik zo’n schijterd en maakte ik alleen maar veilige keuzes? Ik had een dikke spaarrekening vanwege mijn bijbaantje, woonde nog thuis. Waarom heb ik mijn zooi niet in een backpack gegooid en ben ik niet de wereld gaan rondtrekken?
In 2009 was ik op vakantie in Tobago, samen met mijn man, en kwam ik een stel tegen dat hun huis had verkocht, er een zeewaardig zeilschip van had gekocht en gewoon vertrokken was. Richting Caribisch gebied, en dan allerlei dingen doen om wat geld te verdienen (gidsen, feestjes cateren, weet ik veel) en daarna weer van het geld leven tot het op is. Hop, weer ergens anders heen met je boot en dan hetzelfde.
Leek me geweldig. Ik heb het nog voorgesteld aan mijn man maar die zag dat toch niet zo zitten haha. En toch kriebelt het bij mij nog steeds …
Ik zit nu dus precies op dat punt. Afgestudeerd.. en dan?
Nu bijna een jaar mijn diploma (toerisme-management nog wel.. hallo reisbloed!) op zak en ik heb wel een baan, maar totaal niet op mijn niveau. Zou het liefste zo vertrekken, de wijde wereld in.. ik heb er immers voor gespaard. Maar wat jij zegt, alleen? Nah. Not my cup of tea. Gebrek aan een (reis)partner is op dit moment erg groot dus… :(
Maar jij hebt iets enorm leuks om naar uit te kijken: Curacao is bijna in zicht! Whiehoo!
Ik heb spijt dat ik geen stage heb gelopen in het buitenland. Tijdens en mijn studie ben ik wel een aantal keren op reis (Indonesië, Thailand, Maleisië, Singapore, HongKong, Vietnam) geweest, maar nooit langer dan 4 weken. Eigenlijk wilde ik na mijn studie ook gaan reizen, maar ik kreeg een gave baan aangeboden. Ik werd gevraagd om relatiemarketingprogramma’s te schrijven voor de Holland Acht (vier grote steden en vier grote provincies van Nederland). Daar zat ik dan met een aantal belangrijke mannen en vrouwen van ons land, aan tafel om voor hun programma’s te schrijven. Wel een erg mooi om naar terug te kijken. Ik zou nu ook wel willen reizen, alleen dat zit er even niet in, maar ik weet zeker dat het komt!
Dat had ik ook, en daarom greep ik in 2006 de kans om in Barcelona te wonen/werken. Ik heb de tijd van mijn leven gehad, ruim 1,5 jaar heb ik heerlijk geleefd in zo’n gave stad! En ik werd daar 30. Op mijn 20e had ik het waarschijnlijk nooit zo intens beleefd. Doen dus!!
Halverwege mijn studie wist ik niet of ik door wilde met die studie en heb ik acht maanden door Brazilie gereisd, echt een fantastische ervaring. Daarna studie afgemaakt en daarna een half jaar met mijn vriend door Azie gereisd, ook te gek. Juist om met z’n tweeen zo’n avontuur mee te maken. Inmiddels ben ik drie dochters verder en stiekem aan het nadenken om een tijd met z’n vijven te gaan reizen.
Ik heb alleen spijt dat ik te lang voor een werkgever ben blijven werken die helemaal niet goed voor mij was. Ik heb niet voor langere tijd gereisd maar heb er ook geen behoefte aan, ik doe liever wat vaker een kort reisje.
Ik heb ooit gelezen dat de meeste mensen geen spijt hebben van wat ze gedaan hebben maar vaker van de dingen die ze niet gedaan hebben.
Herkenbaar! Ik kon tijdens mijn eerste studie een half jaar naar Zuid-Afrika, en heb daar toen vanaf gezien… Grootste fout ooit! Ben zó blij dat ik tijdens mijn tweede studie alsnog drie maanden weg ben gegaan, naar Curaçao. Beste beslissing die ik heb gemaakt. Ooit zou ik ook wel voor langere tijd echt op reis willen, dan maar tussen twee banen door of onbetaald verlof opnemen. Er is altijd een mogelijkheid!
Ik denk dat het een hele logische keuze is om, als je een baan aangeboden krijgt, hem aan te nemen.
Ik heb zelf voor mijn stage een half jaar in Zuid-Afrika gewoond en daar heel veel gezien en geleerd. Nu probeer ik elk jaar een verre vakantiebestemming te kiezen (al in Cuba en Thailand geweest), maar dat zijn helaas maar korte reisjes.
Ik zou graag ook nog een keer lang en ver weg gaan. In februari verloopt mijn contract en als het niet verlengd wordt vind ik dat eng, maar geeft gelijk een mooie gelegenheid om mijn horizon te verbreden. Maar daarnaast zit ik ook weer met een appartement. Lastig allemaal keuzes maken. ;)
Dus ik ken het gevoel haha!
Ik ben juist heel bang dat ik dat ga krijgen! Ik heb ook mijn middelbare school heel makkelijk en met mooie cijfers afgerond en nu zit ik in mijn 3e jaar HBO zonder problemen. Ik doe mijn stage in Nederland bij een mooi bedrijf, en ik ga een leuke minor doen in Nederland en hoewel ik hier allemaal kansen aan over ga houden ben ik bang dat ik spijt krijg dat ik het buitenland de kans niet heb gegeven. Op dit moment wil ik echt niet voor lange tijd weg en kan ik het hier echt niet missen omdat ik het zo goed heb! Lastige dingen.
Ik ben na mijn afstuderen ruim 3 maanden naar Ghana gegaan om daar vrijwilligerswerk te doen. Een geweldige buitenland-ervaring, zoveel gezien, gedaan en geleerd. Maar op de een of andere manier heb ik niet echt het idee dat ik heb (rond)gereisd. Ik herken je verlangen om nog eens ruim drie maanden ergens de wereld te ontdekken!
Voor mij precies hetzelfde, al ligt het als je in crisistijd afstudeert natuurlijk ook een beetje anders. Nu heb ik weer een paar maanden reizen ingeruild voor de PhD-plek van mijn dromen. Maar als ik daar mee klaar ben… (En zeven weken vakantie per jaar maakt lange reizen in de zomer natuurlijk ook mogelijk). Het gebrek aan reispartner houdt me wel wat tegen. Ik kan best goed alleen zijn, maar weet dat ik mijn ervaringen het liefst met iemand deel.
Ik snap je helemaal, jaren terug was het ook vanzelfsprekend om te gaan werken en door te groeien, je had er immers hard voor gewerkt. In de winter,tijdens mijn studie en werk, trok ik er weleens een maandje op uit, die maanden weg gaan zou ik combineren met werken in het buitenland. Door ziekte heb ik mijn diploma nooit gehaald en de in het buitenland werken droom is echt in het water gevallen.. of ik er spijt van heb, ik weet niet of ik het zo mag zeggen, ziek worden is nou eenmaal geen keus. Maar mocht ik mij nog eens beter voelen en mijn lief wilt mee, dan pakken we onze koffers en gaan we volop reizen!
Gelukkig zitten er nog veel plannen in het vat en hopelijk laten we ze niet verzuren ;-)
En ik gun jou hetzelfde, hopelijk komt er een hele gave reis op je pad!
Herkenbaar! Een vriendin van me wilde erg graag backpacken in Australië na haar opleiding, maar kon helaas niemand vinden die met haar op avontuur wilde. Ik zag er toen niets in want ook ik koos voor veiligheid. Nu denk ik ook wel eens ‘had het gewoon gedaan!’. Maar ja, intussen ben ik dan ook wel avontuurlijk geworden ;-) Wij gaan straks voor de 2e keer een maand op reis, we hebben dan 5 weken verlof. Dat leek ons meer haalbaar dan 3 maanden verlof. Al lijkt me dat nog zoveel fijner. Misschien, ooit ;-) Ik hoop dat het jullie ook lukt!
Spijt is zonde. Wel begrijpelijk soms, maar het levert zo weinig op…
Na mijn afstuderen in 2009 was er geen goede baan voor mij; in het onderwijs waren de invalbaantjes er echter in overvloede.
Ik besloot om in 2010 8 maanden weg te gaan; 5 maanden China + 3 maanden Zuid-Oost Azie. Inmiddels zijn die 8 maanden bijna 40 maanden geworden en woon & werk ik in het buitenland. Toch die baan gevonden, maar nog altijd ‘op reis’. :)
Heel herkenbaar! Ook overal doorheen gerold en op mn 21e afgestudeerd. En toen? Hard gezocht naar de baan die pas 7 maanden later kwam. Oh wat had ik toen gewoon moeten gaan reizen! Inmiddels wel mooie, verre reizen gemaakt, maar het langst was een kleine 6 weken. Ook al heerlijk trouwens! Nu is de eerste kleine onderweg en zal het nog wel even duren voor we zoiets weer of alsnog kunnen doen… Als het kan, doen!!!
Op dit moment zit ik in mijn eerstejaar van het HBO. Ik heb er over nagedacht om na mijn havo een tussenjaar te doen om te gaan reizen, maar ik had geen geld en met de plannen van de stufi leek het me beter om gelijk te gaan studeren. Ik sta nog steeds achter deze keuze, maar ik ben nu wel van plan om na mijn hbo inderdaad een jaar er tussen uit te gaan. Of in ieder geval twee maanden, ook ik wil namelijk de wereld zien
Spijt heb ik van het feit dat ik nooit op buitenland stage ben geweest. Wegens gezondheidsproblemen kon het toen niet en ik had niet veel te kiezen maar toch voelt het als een gemiste kans!