Daar sta je dan, bij de kassa van de Albert Heijn. Je karretje is volgeladen met lekkers, want er komen twee buddy!s eten, films kijken én logeren. Een heuse slumberparty dus, net als vroeger, omdat jij zo zielig alleen thuis bent en ze je maar wat graag gezelschap komen houden. De ingrediénten voor de lekkerste risotto, het goddelijke fruitcrumble-toetje van Pien, oranje Tony!s chocolade, zakken chips, avocado voor verse guacamole, Pringles, koek, wijn, cola light, eieren voor het ontbijt… Aan alles is gedacht.
Je bent expres met je autootje gegaan, zodat je veel kon inslaan. De koel- en voorraadkasten waren namelijk treurig leeg. Je was wat later thuisgekomen vanwege NS-perikelen, maar niets kon je goede humeur verpesten. Het is druk in de supermarkt, er zijn meer mensen die na werktijd boodschappen doen, maar het deert niet. Je wacht geduldig en als je dan eindelijk aan de beurt bent, leg je fluitend je buit op de band.
Terwijl het kassameisje de boel scant, laad je alles alvast in. Vier tassen vol, klaar om in de achterbak van je Micra te worden gezet. Als alles ingepakt is, noemt de caissiA?re het bedrag. Dan breekt het zweet je aan alle kanten uit…
Je hartslag schiet omhoog, je voelt je hoofd knalrood worden. In paniek ga je alle zakken van je leuke, net nieuwe leren jasje waarvoor het eigenlijk een tikkeltje te warm was af. En dan nog een keer, maar zonder succes. Ook je broekzakken zijn leeg. Met klotsoksels en het schaamrood op de kaken moet je aan het ongeduldig wachtende meisje toegeven dat je je pinpas bent vergeten.
Met een lange rij mensen achter je vraag je of de bomvolle winkelkar alsjeblieft even mag blijven staan, terwijl jij als een gek naar huis rijdt om ‘m te halen. ‘Woont u dichtbij? Komt u dan wel écht terug?! krijg je als wedervraag. Het is 19.15 uur en om 20.00 uur gaat de Albert Heijn dicht. ‘Ja, ik kom echt terug. Maar dan moet ik nA? gaan!! Je sprint naar de auto die in de parkeergarage staat. Natuurlijk zitten onderweg alle stoplichten tegen, zowel heen als terug, maar je redt het om op tijd weer bij hetzelfde meisje aan de kassa te staan. Fjieuw.
Thuiséneem je je voor om de grote boodschappen pas weer te doen als je vriend terug is uit Brazilié, zodat hij als extra geheugensteuntje én reservepinpas kan dienen.éGelukkig kun je het ook een beetje relativeren: dit was nog altijd minder erg dan wél een pinpas hebben, maar geen saldo… ;)
Haha, dit is echt altijd waar ik bang voor ben. Check ook echt tig keer of ik mijn pinpas wel mee heb voordat ik weg ga. Maar leuk geschreven! En gelukkig goed gekomen ;)
Haha, ik moet hier toch wel een beetje om lachen :) Gelukkig maken ze het maar een keer of 20 per dag mee bij de AH. X
Oh, zó blij dat ik niet de enige ben. Het is mij ook een keer overkomen en ik geloof dat ik de rest van de dag knalrood heb rond gelopen! Tegenwoordig check ik altijd mijn tas even op mijn portemonnee voordat ik de rij ga staan, voorkomt een hoop gestress, haha! Leuk geschreven weer. (:
Oh bah haha! Hier ben ik dus ook altijd bang voor!
haha oh wat erg! Ik heb daar gelukkig nooit zo’n last van want bij mij zit de AH om de hoek en als ik dan per ongeluk mijn portemonnee vergeten ben dan heb ik hem binnen 1 minuut gehaald :)
Ooh wat een nachtmerrie lijkt me dat, helemaal met zo’n rij achter je!
haha, zo’n dingen heb ik ook al meegemaakt. 1 keer en dan nooit meer! Leuk geschreven :)
Oh wat een nachtmerrie! Haha maar ik zie het al helemaal voor me ook.
ik had het laatst ook en ik had wel cash bij me, maar niet genoeg! eh, doe die dan maar niet en die niet.. ook erg hoor hahaha ;-)
hahahaha leuk geschreven! Zo heb ik dus wel eens zonder saldo gestaan… lang leve het internetbankieren op de phone haha. Gelukkig konden ze er daar om lachen.
Pfoee iets wat iedereen wel eens denkt te overkomen maar het nooit gebeurd, natuurlijk net jou. :(.
Dit is me nog nooit overkomen, maar dat wat je in het laatste zinnetje noemt helaas wel :( Maar ach, nu kunnen we er weer om lachen!
Whoopsie, dit lijkt me zó erg! Maar inderdaad, liever dit dan geen saldo hebben.
Hahah gelukkig is mij dit nog nooit overkomen (maar ik check wel altijd als ik de deur uit ga drie keer of ik wel alles bij me heb)
Haha, herkenbaar, of dat ik m’n legitimatie vergeet als ik een fles wijn koop en het dan echt niet mee krijg!!
Ik had gisteren geen saldo. Gelukkig zat de portemonnee van Stefan in mijn handtas en kon ik toch nog betalen. Lang leve mijn olifantengeheugen voor codes.
Toevallig had ik dit van de week ook nog. Nu was ik alleen niet mijn portemonnee vergeten, maar zat die niet meer in mijn tas. Kwijt? Gestolen? Dus boodschappen laten staan, met een rood hoofd en een groot vraagteken weggelopen en op zoek gegaan. Bleek die ongemerkt uit mijn tas te zijn gevallen en gelukkig in de auto te liggen. Altijd leuk die “blunders”. ;-)
Oh, dat heb ik al minstens 10x gehad. Zelfs al een aaltal keer mn pinpas een heel weekend laten logeren op mn werk, moest ik bij vrienden gaan bedelen om geld zodat ik mn gevulde boodschappentas weer op kon halen bij de AH. Daarom heb ik nu noodcash thuis liggen :D
Het is me gelukkig nog nooit overkomen. Maar ik heb wel al een paar keer met het zweet in de handpalmen naar mijn portemonnee gezocht… die had ik dan vaak op een andere plek dan normaal opgeborgen.
ooooh doosje hahahaha, ik heb nooit contant geld bij me en pin alles dus dat zal hier niet zo snel gebeuren hihi
Ahww, I feel your pain! Ook een keer meegemaakt, je voelt je zo lame dan! Terwijl ik voor de persoon voor me altijd empathie en sympathie voel als diegene zich in dezelfde situatie bevindt! En samen boodschappen doen is gewoon ook veel gezelliger :-) x
Zeer herkenbaar. Vooral zo’n lange rij achter je maakt het nog erger