Road to 21K: Mijn grootste overwinning

Cannabis seeds best shop

Ik had om kunnen draaien. Niemand die het me kwalijk had genomen, onder die omstandigheden. Maar ik deed het niet. Ik ging door. En ik verlegde daarmee enorm mijn eigen grenzen!

Met de Dam tot Dam-afstand weer in tha pocket Paper writing service (tot voor kort mijn verste afstand) was ik er nog niet. Nee, er moet getraind worden voor een halve marathon in oktober! Aangezien het inmiddels september is, komt die ook al angstvallig dichtbij. En dus moet ik door. Verder rennen dan ik ooit gerend heb en dieper gaan dan ik ooit gegaan ben.

Afgelopen zondag stond er weer een duurloop op het programma en wilde ik perse de 17 km aantikken. Samen met Lin moest dat me lukken, want zij had me eerder die maand al richting 16,1 km gesleept. Helaas heeft zij de laatste weken last van haar knie en durfde ze het niet aan. Er zat niets anders op dan zelf de stoute hardloopschoenen aan te trekken en het gewoon te gaan doen. “Jij kan dit”, WhatsAppte ze me nog van tevoren.

Ik had gewacht tot het enigszins droog was en daarna ging ik op pad. Ik startte rustig, dat heb ik inmiddels -heel fijn- onder de knie, en het ging goed. Tot ik na vijf minuten toch weer wat druppels voelde. Dat is niet zo erg, dat isézelfs wel lekker. Maar toen het écht losbarstte en ik helemaal doorweekt was, twijfelde ik toch een beetje. Nog 16 kilometer te gaan, ga ik dit doen?

Nat was ik inmiddels toch al tot op mijn string, dus ik besloot ervoor te gaan. Belangrijke opmerking: dit deed ik vroeger dus NO WAY. Ik zou lekker rechtsomkeert hebben gemaakt en bikkels die wél doorzetten voor gek hebben verklaard. Nu was ik zelf zo’n gek en ik voelde me toch een partijtje stA?er!

Stap voor stap ploegde ik verder door de regen. Echt, ik heb zelden meegemaakt dat het zA? hard tekeer ging. Mensen die me per auto of fiets passeerden, keken me vol ongeloof aan. Dikke druppels kletterden in m’n gezicht en ik liep te soppen in mijn schoenen; ik deed allang geen moeite meer om grote plassen te ontwijken.

Mijn Puma-jack was ook zeiknat, maar gelukkig bleef mijn iPhone in het jaszakje droog genoeg om het te blijven doen. Dat was nog bijna mijn grootste zorg, erg eigenlijk hA?? Vol goede moed bleef ik rennen, op een comfortabel tempo. Bijna thuis zat ik op 16 km, dus zigzagde ik nog wat door de buurt om echt dat persoonlijke record te vestigen. 17 kilometer, BAM!

Ik ben dolblij dat het me is gelukt deze mooie afstand te voltooien. Maar de grootste overwinning zit ‘m in het feit dat ik in de stromende regen blééf gaan. Ik heb 1 uur en 42 minuten geknald en na die eerste vijf minuten niet meer gedacht aan opgeven. Mentaal ben ik niet zo heel sterk als het om hardlopen gaat, ik heb vaak dipjes, dus dit is een immense stap vooruit. De warme douche na afloopévoelde nog nooit zA? goed.

Follow on Bloglovin Message spy, Phone spy.

35 Comments

  1. Marieke 02 september 2014 at 07:26

    WAUW WAT KNAP! Echt, hulde! Ik vond vroeger regen niet erg, mits het pas begon als ik al bezig was. (Als het regent en ik moet nog naar buiten om te sporten, ga ik niet.) Maar dit is wel even andere koek. En 17 km?! YOU ROCK.

  2. Ester 02 september 2014 at 08:24

    Dat moet een fijn gevoel geven! Goed gedaan :-)

  3. Maurits 02 september 2014 at 08:27

    Wauw! Respect!!!
    Vraagje, hoe hard ren je tijdens zo’n duurloop?

    1. Marieke 02 september 2014 at 08:43

      Dat staat zowel in de foto als in de blog. ;) 6.00 minuten per km en 1.42 in totaal over 17 km.

  4. Linda 02 september 2014 at 08:29

    Diep respect, ik ben afgelopen weekend binnen gebleven.

  5. Lianne 02 september 2014 at 08:31

    KNAP!

  6. Josianne 02 september 2014 at 08:34

    Wauw, echt SUPER knap! Ik ga ook de Dam tot Dam doen, en half oktober de halve marathon, maar deze afstanden heb ik nog niet aangetikt helaas..

  7. Renate 02 september 2014 at 08:38

    Echt superknap!! Tip: als er regen is voorspeld, doe je iPhone in een ziplockzakje. Nu ging het goed, maar ken verhalen dat het toch mis ging en zo’n zakje beschermt meer dan voldoende.

    1. Marieke 02 september 2014 at 09:05

      Goeie tip! Ga ik gelijk kopen.

  8. Rosanne 02 september 2014 at 08:57

    Wauw, SUPER! Doe het je niet na, top!

  9. Tessa 02 september 2014 at 09:13

    Lekker hoor, goed gedaan!

  10. Sophie 02 september 2014 at 10:21

    Wat ontzettend goed Marieke! Echt een overwinning hihi :-D

  11. Michelle 02 september 2014 at 10:40

    Netjes, wat een goed gevoel geeft het als je toch meer blijkt te kunnen dan je zelf van te voren verwacht had!

  12. Cindy 02 september 2014 at 11:49

    Wow, topper! Echt supergoed van je!

  13. Manon 02 september 2014 at 13:35

    Wauw geweldig!

  14. Amy 02 september 2014 at 13:37

    Wauww, heel knap! Ik ben nog bezig met opbouwen.. Kleine stapjes haha (: Heel heel gaaf hoor!

  15. Wendy 02 september 2014 at 13:57

    Stoer mens! Grappig he, die blikken van voorbijgangers – en dat stoere gevoel herken ik hoor!

    Vraag – ik merk dat ik die lange afstanden heel spannend vind en dat ik er mentaal meer last van heb dan lichamelijk (omg het is nog zo ver, omg ik moet nog 15k, omg ik ben nog niet op de helft en ik moet het hele stuk ook nog weer terug aaaah).

    Heb jij daar ook last van en zo ja, hoe ga je daar mee om?

    1. Marieke 02 september 2014 at 14:46

      Ik vind het mentaal ook echt heel lastig hoor, denk steeds dat ik het toch niet kan. Maar het verdwijnt naarmate de eerste kilometers lekker gaan, dan krijg ik zelfvertrouwen en denk ik niet meer aan de km’s die ik nog moet. Vorig jaar bij de Dam tot Dam kreeg ik op 8 km een enorrrrme mentale tik, inderdaad ‘ik ben pas op de helft!’ en toen ging het daarna voor geen meter meer. Maar ben nu veel beter getraind dan toen, dus ik denk (hoop!) dat ik daar nu geen last van ga hebben. ;)

      1. Wendy 02 september 2014 at 21:29

        Ok, eigenlijk gewoon zorgen dat je goed getraind bent en gaan met die banaan dus :)

        Wel fijn te horen dat ik niet de enige ben die constant denkt dat ze het niet meer kan. Tnx! Dat stelt wel wat gerust :)

  16. Nienke 02 september 2014 at 15:21

    Respect hoor Marieke, voor je training en je doorzettingsvermogen. Netjes tempo ook. En het mooiste is: als je straks nog een km verder bent, dan kun je die halve ook lopen! Nu ongetwijfeld ook al, maar het advies is om tot 18km te trainen volgens mij. Alles dat je boven de 18km loopt is extra lekker voor je zelfvertrouwen. Succes! En geniet van het goed getraind Dam-tot-Dam lopen. :)

  17. Yvon 02 september 2014 at 15:34

    Heel erg knap!!
    Die halve gaat je zeker lukken.

  18. Fleur 02 september 2014 at 17:30

    Wat goed! Daar mag je zeker trots op zijn :)

  19. Lianne 02 september 2014 at 17:33

    Wow super!! Respect! Na een hardnekkige scheenbeenblessure die ik eind vorig jaar heb opgelopen, moest ik in mei weer op 0 beginnen. Maar.. hard bikkelen en doorzetten. Wat ik nooit had gedacht, gaat toch gebeuren: de Dam tot Dam dit jaar. Had zelfs al een startbewijs voor mijn eerste halve marathon in oktober, maar ben er nog niet over uit of ik me daar al fit genoeg voor voel. Maar dit soort verhalen helpen zeker om weer nieuwe energie te krijgen :) thx en succes!!

  20. Rianne 02 september 2014 at 18:57

    Wat super goed!! Echt heel knap :)

  21. Johan 02 september 2014 at 19:32

    Trots. Held. Bam.

  22. Marieke 02 september 2014 at 20:50

    Goed bezig!! Lekker om zo’n bikkel te zijn :)

  23. Annemieke 02 september 2014 at 21:28

    You rock, babe! Zoals Lin appte: Jij kan dit! En dat geldt ook voor die halve marathon.

  24. Paul 02 september 2014 at 22:07

    Ik las het al op twitter, maar met deze achtergronden erbij: klasse hoor. Ik doe het je niet na!

  25. rachel 03 september 2014 at 10:59

    bikkel :D

  26. Eline 03 september 2014 at 12:01

    Super goed Marieke! Je kunt met recht trots op jezelf zijn!

  27. annouska 03 september 2014 at 13:43

    RESPECT, niet alleen dat je door het weer doorzette maar ook dat je maar mooi die kilometers haalde. Ik hoop dat het de komende tijd net zo goed blijft gaan!

  28. Mieke 04 september 2014 at 21:53

    Super stoer! Wat een afstand, en dat in de stromende regen. Goed bezig!!

  29. Maaike 08 september 2014 at 20:58

    Ik heb meer moeite met donker dan regen… maar wat goed van jou zeg…. Jaloers!!!

  30. Lindsay | lindsayvallen.nl 12 september 2014 at 18:45

    Topperrrr! Wat een onwijze prestatie heb je neergezet, ik ben zo trots op je! Heerlijk gevoel toch :-)

  31. inge 12 september 2014 at 21:51

    wat. ontzettend. stoer. ^^