Voor mij is het EK eigenlijk al een beetje begonnen toen vriendje zondag de deur uitging en naar Zwitserland vertrok. Voor zijn baan als sportjournalist volgt hij onze Oranje-mannen op de voet. Dat hij nu een week in Lausanne zit vanwege het trainingskamp van het Nederlands elftal, betekent dat het écht bijna zover is: het voetbalgeweld en alle bijbehorende gekkigheid barst heel binnenkort weer los.

Nederland kleurt de laatste paar maanden langzaam maar zeker weer oranje. De zo bekende typisch oer-Hollandse kleur overspoelt ons land. Tientallen gadgets zien het levenslicht, de een nog gekker dan de ander. (Overigens wacht ik vol smart op de opvolger van de Wuppies en Beesies van de Albert Heijn.) Ook de modewereld speelt er weer handig op in: er is weer een Bavaria-dress en oranje is opeens dé zomerkleur van 2012. Zo kreeg ik van mijn moeder onlangs nog een oranje jurkje, rokje en sjaal kado. Want voetbal kijken is één ding, maar dat moet natuurlijk wél in stijl.

Het lijkt nog maar zo kort geleden dat de oranjekoorts tot ongekende hoogten steeg. Maar er zijn alweer twee jaar verstreken sinds onze jongens zomaar steeds verder en verder kwamen in het toernooi. Stiekem durfden steeds meer mensen te hopen: zouden we dit jaar dan echt…? Helaas, het mocht niet zo zijn. Thuis mag ik het zo ongeveer niet hardop uitspreken, vriendje maakte het van dichtbij mee en heeft er nog nachtmerries van, maar ik stond tussen tienduizenden Oranje-gekken op het Museumplein in Amsterdam toen ik Spanje er in de laatste minuten van de finale met de wereldtitel vandoor zag gaan. Mensen stortten ter aarde, volwassen mannen huilden de ogen uit hun kop, gek uitgedoste voetbalfans vielen elkaar ontgoocheld in de armen… Heel Nederland was in de rouw, want och, wat waren we dichtbij!

De verwachtingen voor dit jaar zijn wisselend, zo merk ik. Door de geweldige prestatie van 2010 ligt de lat natuurlijk ongelofelijk hoog. De een denkt dat we dat never Order lady era review nooit meer kunnen evenaren en er in de poulefase al uit liggen, de ander barst van het vertrouwen en weet zeker dat we Europees kampioen gaan worden.

Ik behoor tot die laatste categorie. Als je er geen vertrouwen in hebt, hoef je er eigenlijk niet eens aan te beginnen, is mijn motto. Je gaat dat toernooi in met slechts één doel: kampioen worden. Zo was ik er dit seizoen ook heilig van overtuigd dat Ajax de landstitel zou winnen, zelfs toen ze 13 punten minder hadden dan de koploper. En zie hoe gelijk ik had! Bovendien ben ik er (natuurlijk) van overtuigd dat Klaas-Jan Huntelaar ons dat kampioenschap gaat bezorgen. Hopelijk krijgt hij van Bert van Marwijk de kans om dat waar te maken; zelf heeft hij er ook wel zin in, maak ik op uit interviews in diverse media.

Enige minpuntje aan dit hele voetbalfeest is wel dat ik dus nooit zo’n wedstrijd samen met mijn vriendje kan kijken. Hoe gaaf zijn beroep ook is en hoe trots ik ook op hem ben, het feit dat hij altijd in de stadions zit en niet met mij voor de tv, is toch jammer. Ik zou mijn vreugde (of verdriet…) graag met hem delen. Gelukkig zijn er genoeg anderen bij wie ik mag aanhaken: mijn voetbalgekke ouders en broertje, mijn oud-werkgever die een heus EK-feest geeft, vrienden die met een groepje mensen thuis voor de buis kruipen… Met mij komt het helemaal goed, nu met onze jongens nog. HUP HOLLAND HUP! Cost of flomaxtra Purchase lady era reviews