Sinds kort heb ik de leesflow weer helemaal te pakken. Ik heb altijd al boeken verslonden, maar het was er de laatste tijd een beetje bij ingeschoten. Tot ik een keer ’s avonds laat gestrand was op Amsterdam Centraal en ik heel lang op de Fyra naar Rotterdam moest wachten. Wat ik dan altijd doe, is rondneuzen in de Bruna of AKO. Heerlijk om achterflappen van boeken te bestuderen en te bedenken welke ik allemaal nog wil lezen. Ook al ligt er dan thuis nog een hele stapel must-reads.

Om de tijd te doden kocht ik het nieuwste boek van Hanna Bervoets. De samenvatting op de achterkant intrigeerde me en ik werd erg nieuwsgierig naar het verhaal. Binnen mum van tijd had ik het uit en ik realiseerde me weer: wat is het toch fijn om jezelf helemaal te verliezen in een boek! Ik nam me voor om standaard een boek in mijn tas te stoppen, zodat ik er ieder vrij momentje weer in verder kan gaan.

Bovendien leek het me leuk om eens in de zo veel tijd hier op mijn blog kort wat boeken te bespreken die ik de afgelopen tijd gelezen heb. Misschien brengt het mijn lezers nog op ideeén! En mochten jullie nog leestips voor mij hebben, lees ik die heel graag in de reacties.

Hanna Bervoets – Alles wat er was
Het boek van Hanna kocht ik dus in een opwelling op het station. Het gaat over een klein groepje mensen dat opgesloten zit in een schoolgebouw, omdat ze daar een wetenschapsprogramma zouden opnemen voor tv. Dat kwam er echter nooit van: er klonk een enorme knal en op last van de autoriteiten gingen ramen, deuren en gordijnen dicht. Het enige wat ze kunnen doen is afwachten.

Ik was super snel door dit boek heen. Het leest ontzettend lekker weg en je vraagt je constant af wat er in godsnaam is gebeurd en hoe het nou verder gaat. Hanna richt zich vooral op de groepsdynamiek en hoe die in zo’n rampsituatie verandert. Hoe houdt de groep zich staande zonder eten en in onzekerheid? Uiteindelijk vond ik het einde helaas een klein beetje tegenvallen, het verhaal stopte vrij abrupt en ik bleef een klein beetje met een onbevredigd gevoel achter.

Sylvia Day – Verslaafd aan jou
Dit boek werd een keer uitgedeeld op mijn werk. Ik stopte het zonder nadenken in mijn tas, maar hoorde later van een collega (die het wel direct was gaan lezen), dat het een soort opvolger is van Vijftig tinten grijs. Ik was wel nieuwsgierig of dit verhaal dan misschien iets meer diepgang zou hebben. Helaas, dat had het niet. Ook Verslaafd aan jou gaat eigenlijk alleen maar over seks. De steenrijke Gideon en de jonge Eva voelen zich vanaf het eerste moment ontzettend tot elkaar aangetrokken, maar dragen allebei een heftig verleden met zich mee. Ze raken geobsedeerd door elkaar, wat uiteraard de nodige spanningen oplevert.

Ik heb begrepen dat dit het eerste deel van de Crossfire-trilogie is, maar ik weet niet of ik deel 2 en 3 ook zal lezen. Ja, ik had ‘m zo uit. Ja, ook dit boek leest lekker weg. Maar een aanrader? Neuh. Dit kunstje kennen we nu wel.

é Buy generic arimidex anastrozole

Order cefadroxil brand ézcan Akyol – Eus
Gps spy, Spyware iphone. Ik zag deze auteur in het programma 24 Uur Met dat ik graag kijk. Zijn boek Eus is semi-autobiografisch en gaat over een Turkse jongen die opgroeit in Nederland. Hij heeft het niet makkelijk: zijn vader bekommert zich amper om zijn zoons en zijn moeder durft niet tegen hem in te gaan. Hoewel Eus een slimme jongen is, raakt hij door verkeerde vrienden op het slechte pad en er is niemand die hem tegenhoudt. Uiteindelijk belandt hij in de gevangenis, waar hij in aanraking komt met literatuur en besluit dat hij schrijver wil worden.

De schrijfstijl is prettig en vlot, ook dit boek heb je zo uit. Helaas heb ik me af en toe wel flink geérgerd aan de hoofdpersoon, die dus sterk lijkt op de schrijver van het boek. Hij doet zulke stomme dingen en trekt zich zo weinig aan van regels, dat je hem bijna door elkaar zou willen schudden. Hij weet dondersgoed dat hij verkeerd bezig is, maar verschuilt zich soms te makkelijk achter zijn slechte opvoeding. Gelukkig krijgt hij uiteindelijk zelf een wake-up call, maar daarvoor moest hij dus wel eerst de cel in.

Lisette Jonkman – Glazuur
Zo nu en dan vind ik het heerlijk om een luchtige chicklit te lezen. Maar ik ben er wel achter dat ook dat genre een enorm niveauverschil kent. Glazuur won op Chicklit.nl de titel Boek van het Jaar, dus dan moest het wel iets zijn, dacht ik. En dat was het ook! Het boek over onhandige, in eerste instantie mislukte Sophie is erg vermakelijk. Sophies vroegere beste vriendin is nu niet alleen haar baas, maar heeft ook nog eens een relatie met de man waar Sophie tot over haar oren verliefd op is. Na de zoveelste vernedering is ze het zat en besluit ze het heft in eigen handen te nemen. En met succes!

Lisette schrijft met ontzettend veel humor. Ze gebruikt originele metaforen en verwoordt alles zo beeldend, dat je het helemaal voor je ziet. De gA?nante momenten waarin Sophie zich constant manoeuvreert, worden daardoor een tikkeltje pijnlijk, maar dat maakt het verhaal heel sterk. Ik heb een aantal keer hardop gegrinnikt en het boek aan het eind met een fijn gevoel dichtgeslagen. Dit is chicklit zoals chicklit hoort te zijn!