Daar zat ik weer, van de week. Gezellig uit eten met twee van mijn oudste vrienden, eentje mannelijk en eentje vrouwelijk. Dat doen we eens in de zo veel tijd. Vet gezellig: herinneringen ophalen, klagen over hoe druk we het wel niet hebben en lachen om flauwe grappen. Er was sushi, zo-veel-als-ik-maar-op-kon sushi, dus je snapt: ik was een zeer gelukkig mensch. Tot weer het moment kwam dat ik alleen werd achtergelaten. “Effe een peukie doen hoor Miek!”
Zo gaat dat als ik met hen ben. Die twee zijn verslaafd. Er komt gewoon altijd een moment dat ze de drang niet meer kunnen houden en naar buiten móeten. Ik sputter voor de vorm nog wat tegen, maar ik weet dat het geen zin heeft. ‘We zijn zo weer terug!’ en ‘Kun jij mooi even je Twitter checken.’ Want ja, ik heb mijn eigen verslaving: foto’s maken van en social media’en over mijn eten. (Naja, waarover niet…) En dat vinden zij dan weer raar.
Strict genomen mag ik niet eens klagen, want ooit (sorry mam, hier komt dan eindelijk die bekentenis – die pakjes die je vond in mijn schooltas waren toch niet van Naomi, maar van mij) was ik ook een roker. Op mijn 17e probeerde ik het eens en ik vond het eigenlijk wel lekker. Gezellig ook vooral. Tot ik een relatie kreeg met Johan was ik een gelegenheidsroker. Soms een paar sigaretten per dag, soms zo twee weken helemaal niet. Vooral in de kroeg of tijdens het stappen vond ik het lekker, na het eten of bij m’n wijntje. Of in stress-situaties, dan kwam ik er even mee tot rust.
Ik was nooit verslaafd, dat durf ik wel te zeggen. No way dat ik in de kou buiten ging staan verkleumen voor een dosis nicotine. En toen bleek dat Johan er écht, maar dan ook écht een hekel aan heeft, ben ik van het een op andere moment gestopt. Geen probleem.
Het voelt alleen zo zielig als je daar in je Remi aan zo’n tafeltje zit. Dat lullige, treurige moment dat iedereen opstaat behalve jij. Om nog maar te zwijgen over de walm die de boosdoeners vervolgens van buiten weer mee naar binnen nemen. Bizar hoe sterk je die opeens ruikt als je zelf niet meer rookt.
Ik heb wraak genomen door tijdens hun afwezigheid zo veel mogelijk van de sushi die op tafel lag naar binnen te werken, gna gna. (Ook een beetje ter troost, oké.) Verder zijn het gelukkig erg lieve mensen en ga ik graag met ze uit eten. Hopelijk zij na deze blog ook nog steeds met mij. ;)
Beeld: giuseppemasili
Op m’n werk is het ook zo irritant. Wat in dat rookhok wel niet besproken wordt allemaal.. En dus loop je op alle nieuwtjes achter alleen maar omdat je die vieze gewoonte niet hebt :-(.
Smerig smerig smerig!! Ik heb nog nooit gerookt en heb er, net als je vriend, écht een hekel aan. De geur, bah. Ik vind rokers ook gewoon vies en vaak asociaal. Weglopen van de tafel vind ik net zo asociaal als dat je je telefoon erbij haalt als je met vrienden uit bent. Dat doe je toch ook niet? Of gewoon schijt hebben aan het rookverbod op het perron. Nee, rokers hebben van mij weinig respect :)
Helemaal mee eens!
Toen ik net 16 was rookte ik ook tijdens feestjes. Maar toen een halfjaar later ging ik met vriendinnen een week naar terschelling en daar werd gewoon 24/7 gerookt. Twee dagen rookte ik mee, maar in in mindere mate dan de rest. Maar na die tweede dag werd ik er gek van en vond ik het ineens ook gewoon heel vies, terwijl daarvoor nooit. Sinds die dag heb ik nooit meet een sigaret aangeraakt, zelfs in die week van alleen maar feesten niet. Nog steeds vind ik het vies en stinken, dus mij zal je nooit meer rokend zien
Dat heb ik ook wel eens, dat iedereen dan ineens opstaat en wegloopt om te roken. Maar je kunt natuurlijk ook gewoon mee gaan naar buiten of er wat van zeggen (of alle sushi opeten)? Ik ga meestal gewoon mee naar buiten, even een frisse neus halen vind ik sowieso altijd lekker.
Oh jaaaa. Vooral op plaatsen waar je er eigenlijk niks van mag zeggen (bushalte, als iemand die rookt voor je fietst).
Ik heb jaren gerookt, vanaf de middelbare school tot 3 jaar terug. Denk dat dat zo’n 6 jaar is. In het begin was ik een gelegenheids roker, later een echte roker. Ik kon er mijn stress in kwijt en vond het gezellig. Nu roken bijna al mijn vriendinnen nog, en ben ik de enige die niet meer rookt..
En soms, heel soms, mis ik het nog.
Haha ik vind het ook irritant en misschien zelfs wel een beetje asociaal. Als men weer naar binnenkomt is de rooklucht ook niet echt verdwenen en fijn is het ook niet als je achter iemand loopt en de rook probeert te ontwijken (hoe doen mensen met astma dat). Feestjes zijn ook een stuk minder gezellig. Als er binnen wordt gerookt kan ik de meteen een keer extra douchen, mijn bed en kleding in de was gooien. Als men buiten staat sta ik weer in me eentje binnen..?
Mensen met astma vinden het nog irritanter. Ik in ieder geval. Sowieso omdat die ander moedwillig verpest wat wij zo graag willen; gezonde longen en een redelijk onbezorgd leven zonder ziekte, medicijnen en pijn.
Ik vind het ook echt asociaal om van tafel te lopen om te gaan roken, maar ik weet ook wel dat die mensen echt verslaafd zijn.
Meestal doe ik een sjaal voor mijn mond als ik langs rokers loop. Het vervelendst vind ik dat als ik in een benauwd restaurant zit en na mijn eerste ronde sushi naar buiten moet om adem te happen ik verplicht bij de rokers moet staan/ door hun walm moet. En dat als ik naar het ziekenhuis ga voor mijn longtest of medicatie ik bij de ingang benauwd word van alle rokers die zichzelf ziek maken.
Ik heb nog nooit gerookt. Ook nog nooit een trekje genomen.
In mijn omgeving roken eigenlijk alleen mijn opa en oma nog. Mooie ontwikkeling, vrienden van mij zijn ook helemaal gestopt nu. Véél gezonder én gezelliger.
Hier ook een ex-roker die tegenwoordig sigaretten en rokende mensen heel stom vindt. Eigenlijk heel gek maar het is echt zo. Goed dat je wraak hebt genomen door zoveel mogelijk sushi te verorberen.
Ja, dat is heel irritant altijd! Mijn opa is gaat ook altijd 20 keer (niet overdreven) naar buiten als ie op bezoek is…
Dat ze je gewoon alleen laten zitten vind ik wel wat anders dan even snel een foto instagrammen. Maar dat komt misschien doordat ik zelf ook een social media addict ben en niet rook.
Dat vind ik dus ook altijd zo ongezellig! Dat je in je eentje wordt gelaten, omdat iedereen zo nodig moet paffen. Triest gewoon! Ik vind dat op de fiets ook altijd zo goor, als je achter mensen fietst die roken: En bedankt, nu stink ik er ook naar.
Love,
Rowan
Personal Style Blog http://WWW.REDREIDINGHOOD.COM
Oh ik kan me best voorstellen dat je dat vervelend vind. Bij ons in de vriendengroep is dat helemaal niet zo. Vaak staan de rokers in hun eentje buiten omdat de rest niet rookt. En omdat ze dat saai vinden stoppen ze er vaak ook mee. Ik vind die walm ook heel smerig! Ik snap overigens niet waarom mensen in deze tijd überhaupt nog beginnen met roken.
ojee ik de kettingroker hahaah, maar rook niet bij andere binnen, niet waar ukkies bij zijn, dan gaat ik lekker in de tuin staan ;)
dat er in restaurants niet gerookt mag worden vind ik alleen maar top want roken en (vr)eten vind ik niks samen
Ik rook zelf al jaren, heb een hele poos 2/3 pakjes per week gerookt en rook nu, sinds half december nog 3 sigaretten per dag, puur omdat helemaal in een keer stoppen niet wil lukken. Stiekem vind ik het ook enorm stinken als ik ’s ochtends de bus in stap en er iemand naast mij gaat zitten die wél net heeft gerookt bij de bushalte. Hierbij dus mijn excuses aan alle mensen waar ik ooit, na net gerookt te hebben, naast ben gaan zitten!
Dacht je nou echt dat ik het niet in de gaten had???? xxxx mama
Hahaha, ik hoopte het. ;)
Zelf nu bijna 5 maanden gestopt *trost*. En ik was ook zo eentje die heel ongezellig van tafel ging om te paffen. en dan inderdaad die kwalm bij terugkomst meebracht. :) Ik begrijp dus beide kanten van het verhaaltje… Als nu een ‘roker met net een peukje op’ bij me komt staan/zitten ga ik compleet over mijn nek.
Goh, het is écht verslavend nietwaar. Dat je niet eens een paar uur zonder kan.
Ik vind het zo stinken als ze dan weer binnenkomen inderdaad. En ook ik heb gerookt!
Vind het super dat het niet meer mag in restaurants en zo.
Heel herkenbaar en super irritant! Maar het is niet anders, hopelijk gaan ze ooit inzien hoe slecht het is en hoe asociaal het is om je in je eentje te laten zitten.
Is inderdaad erg irritant als je zo opeens alleen achter blijft! Maar vooruit, met sushi in de buurt zul je je ook prima hebben vermaakt, toch? Wat zei je moeder trouwens van je bekentenis?
Haha herkenbaar. Ik zit op feestjes ook vaak alleen binnen omdat de rest rookt. Roken is zo 1999, toen deed ik dat ook wel eens, stiekem.
Zo herkenbaar! Mijn vriendinnen roken niet, maar mijn ouders tot voor kort wel (ze zijn al 35 dagen gestopt!) en als we dan uit eten gingen zat ik daar soms ook in mijn eentje in dat restaurant. Gelukkig hebben we onze telefoons op zulke momenten haha.
Ik heb zelf ook gerookt (13 jaar geleden inmiddels) en heb er nu ook een hekel aan. Wat ik nog erger vind is dat mijn ex rookt en dat ook doet als onze zoon bij hem is. Ik heb hem net gister gevraagd of hij er over na wil denken welk effect meeroken op de gezondheid van onze zoon heeft. En nu maar hopen dat hij dan niet meer in huis rookt als onze zoon bij hem is.
Ik snap dat ook nooit, dat rokers dan (zeker als je met zn drieën bent) jou alleen laten zitten voor een peuk. Maar goed, ieder zijn verslaving. Ik denk dat die van jou een stuk gezonder zijn dan die van je vrienden ;-) Goede invloed heeft Johan op je ;-)
Ik zag je Tweet.
Wat herkenbaar! Zo ongezellig…
Roken op zich prima, moet iedereen zelf weten. Om alleen achter te blijven in een restaurant is dan weer jammer. Maar goed verslavingen zijn sterk natuurlijk ;-) Gelukkig heb je veel sushi weg kunnen werken en lekker kunnen Instagrammen en Twitteren. Waar zouden we tijdens dat soort momentjes zijn zonder social media? ;-)
Je weet hoe ik erover denk ;)
Gelukkig rookt geen van mijn vrienden waar ik veel mee om ga. Lijkt me zo stom als de helft naar buiten gaat!
Soms, tijdens het uitgaan, ben ik met een groepje dat rookt. En natuurlijk willen ze dan allemaal tegelijk naar buiten om te roken. Want dat is gezelligggg en dan hoef je niet in je eentje in de kou te staaannnn. Maar ik ga ook niet in mijn eentje op de dansvloer of aan de bar hangen, dus dan moet ik wel mee. De warmte verlaten voor vrienden :( Ik denk dat ik de volgende keer heel eigenwijs binnen blijf, kijken wat ze dan doen.
meis het is voor hen veeeel zieliger en ik kan het helaas nog steeds weten :-(
Hahaha die reactie van je ma, die moeders…
Wel goed dat je helemaal gestopt bent nichtje, hardlopen en roken, ik vind het een gekke combinatie. Pluim voor Johan.
Ik heb nu wat jij eerst had. Ik ben een gelegenheidsroker. Ik rook soms een aantal per dag en daar weer heel lang niet. Ik heb hiervoor een jaar niet gerookt. Ik ben ook totaal niet verslaafd. Xx