Uit de oude doos: Klusjesvrouw

Je hebt van die mensen die hun hele, enorm stijlvolle interieur bij elkaar hebben geknutseld. Een kastje van de rommelmarkt, likje verf en voilà: zo goed als nieuw. Die, als ze het op hun heupen krijgen, op een doodnormale zaterdagochtend een ritje naar de bouwmarkt maken en ’s avonds een compleet ander huis hebben. Een behangetje hier, nieuwe gordijnen daar; ze draaien er hun hand niet voor om. Zij hebben ook geen man nodig als de lamp stuk is of er een canvasdoek moet worden opgehangen.

Je raadt het al: zo iemand ben ik niet, haha. Ik kan nog net een muurtje verven; hoe groter het oppervlak, hoe beter. Een IKEA-kast in elkaar zetten gaat ook, mits ik de gebruiksaanwijzing nauwgezet volg en niet per ongeluk (of heel bijdehand expres) een stap oversla.

Ik schakel daar liever andere mensen voor in. Zoals mijn zwager Sander, die zijn eigen klusbedrijf heeft. Of mijn vader en broertje, die allebei een bouwkundige achtergrond hebben en héél veel kunnen (en begrijpen). Die nooit zomaar ergens een spijker in rammen, maar dat weloverwogen doen. Die inzicht hebben.

Vroeger zag het er echter nog goed voor me uit. Het klussen leek me met de paplepel te worden ingegoten, zoals te zien is op de briljante foto die ik uit mijn oude doos viste. Helaas staat er geen jaartal op de achterkant, maar ik zal een jaar of 4 zijn geweest. (Weet jij het mam?) In de achtertuin van ons eerste huis ‘hielp’ ik mijn vader waar ik kon. Of naja, hij deed alsof ik hem heel goed hielp. ;)

Waar het precies is misgegaan, op welk moment die klusgenen mijn lijf hebben verlaten, weet ik eigenlijk niet. Best jammer, want je kunt er leuke dingen mee doen. Ondertussen blijf ik me maar gewoon vergapen aan mooie interieurs op woonblogs en Pinterest. En als wij dan ein-de-lijk een keer gaan verhuizen, bel ik gewoon weer mijn pa. Lekker handig.

16 Comments

  1. Kristel 16 mei 2014 at 09:40

    Oh wat grappig! Ik ben precies hetzelfde. Vroeger maakte ik altijd zelf mijn pennenbakjes/cd-rekjes van resthout van mijn vader. En als het even kon hielp ik hem met andere klusjes, maar dat moet je me nu echt niet meer vragen, haha. Nu houd ik het ook maar bij verven…

  2. Johan 16 mei 2014 at 09:55

    Die foto! ❤

  3. Wilma 16 mei 2014 at 10:38

    Die laatste regel zegt precies waar het om draait Marieke, De klusgenen die heb je nog gewoon hoor maar je hebt ze heeeeel ver weg gestopt omdat het makkelijker is om je pa, je broer of je zwager te vragen (wij noemen dat: “gemakzucht” hahahaha). Want stel nou eens dat jou “klusmannen” een keer nee zeggen; wedden dat je zelf kunt? Het duurt misschien wat langer, maar je kunt het wel, zeker weten (en ik spreek uit eigen ervaring). Dit is niet als kritiek bedoeld hoor, want sinds er weer een man in mijn leven is, doe ik het ook niet meer zelf. Wim zegt altijd: “dat wat je zelf niet (zo goed) kunt moet je een ander laten doen. Dat advies heb ik maar (al te graag) opgevolgd.

    1. Marieke 16 mei 2014 at 11:07

      Haha, hier zou je zomaar eens gelijk in kunnen hebben Wilma!

  4. Mylène 16 mei 2014 at 10:53

    Haha, die foto, onwijs schattig en stoer. Soms is het wel handig om zo ehh handig te zijn, maar als je zoveel mensen om je heen hebt die het ook kunnen doen, hoeft het gelukkig niet zo nodig ;)

  5. Suzanne 16 mei 2014 at 11:01

    Ik ben een zeer goede hulp voor mijn huisgenootje, die alles van haar vader heeft geleerd. Zelf kan ik niets, maar op commando’s zoals: pak het snoer, geef de afplaktape, mag ik de schroevendraaier, reageer ik verrassend snel!

  6. Bente 16 mei 2014 at 11:02

    Haha heel herkenbaar, al is er in mijn famillie niemand met het klus-gen ;) gelukkig dat mijn schoonvader wel heel handig is, als je het gen zelf niet hebt, dan maar er bij nemen bij de keuze van je lief toch!

  7. Annemieke 16 mei 2014 at 11:14

    Haha, heerlijk. Same here, ondanks dat ik soms nog wel eens (noodgedwongen) een poging doe, omdat mijn vriend al helemaal geen handige Harry is. ;-)

  8. Marieke 16 mei 2014 at 14:54

    Hoe herkenbaar!!!! Ik heb echt een zwak voor mensen die dat kunnen! Ik WIL het wel heel graag kunnen maar… nee, het wordt hem gewoon niet. Ik bel papa wel.

  9. Benthe 16 mei 2014 at 17:14

    Ik herken het! Ik wil altijd die leuke DIYs nadoen, maar na 2 stappen lukt het al niet meer, of heb ik er geen zin meer in.

  10. Mieke 16 mei 2014 at 18:07

    Wat een lieve foto. :)
    Zelf vraag ik ook echt alles aan mijn handige man, vader, broer of schoonvader. Zelf proberen is inderdaad ook eigenlijk zo gek nog niet. ;)

  11. Nuria 16 mei 2014 at 20:17

    Aaaah wat een schattige foto!

  12. Marcella 16 mei 2014 at 22:56

    Wat een onwijs gave foto! Mijn vader was ook erg goed in klussen, maar ook die genen heb ik niet. En ik kan hem niet meer bellen voor een klus. Gelukkig kan ik de klussen aan mijn man overlaten, fijn!

  13. Ines 17 mei 2014 at 11:02

    Herkenbaar, ik heb het ook helemaal niet in mij om te klussen :p

  14. LNNK 18 mei 2014 at 11:08

    Ah joh, ieder zijn talent. Ik moet zeggen dat ik erg blij ben met mijn handige man. Als ik een idee heb komt het meestal helemaal goed!

  15. Michelle Kaiser 30 mei 2014 at 15:52

    Ik heb de perfecte oplossing; het klussen heb jij gewoon je mannelijke familieleden voor die dat kunnen en gaan doen voor jou.
    Gefixt.