Road to 21K: Mission completed

Het is maar vaag hoe een hardlopersbrein werkt. Tijdens een loodzware run, zoals de halve marathon van Amsterdam gisteren voor mij, gaat het regelmatig door je hoofd: ‘Waarom doe ik dit in godsnaam?! Na de finish, die je dan eindelijk bereikt hebt, denk je bij jezelf: ‘Dit nooit weer.’ In de auto terug naar huis, als je weer een beetje bij zinnen bent, neem je je voor: ‘Ik ga deze tegenvallende tijd sowieso verbeteren.’

Negen maanden geleden besloot ik: in 2014 loop ik een halve marathon. Een ambitieus doel, na de heftige Dam tot Damloop in 2013, maar ik wilde het zo graag een keer doen. Dan maar nu. Negen maanden lang heb ik getraind. Ik begon op nul, in de sportschool wegens winterkou waar ik niet van hou, en bouwde het op tot 20 km in de buitenlucht. Makkelijk ging het niet, ik heb veel dipjes gehad, maar de pieken waren het absoluut waard. Ik ging die halve marathon rocken!

Bloednerveus was ik, de hele week al. En dat werd de ochtend van race day alleen maar erger. Zou het gaan lukken? Johan liep ‘m ook, dus dat was fijn. Konden we er samen naartoe (leven). De weersvoorspellingen waren niet best: 22 graden en zon. Daar baalde ik van… Ik had me luchtig gekleed, maar dat bleek achteraf helemaal niet nodig te zijn. Eenmaal in Amsterdam sloeg het weer namelijk helemaal om: wind, kou en af en toe zelfs een bui. Brrrr!

Gelukkig was het bij de start toch droog. Johan startte in een ander vak dan ik, omdat hij natuurlijk veel sneller is, dus na een selfie met gespannen bekkies namen we afscheid. ‘See you at the finish line!’

In mijn startvak vond ik Merel en Evelien van de GirlsLove2Run Crew. Dat was gezellig, het gaf wat afleiding om nog even met deze meisjes te kletsen. Tot mijn iPhone opeens raar ging doen, wat ik al heel lang niet had gehad: hij sprong steeds op Voice Control en ik kreeg het met geen mogelijkheid ongedaan. Daardoor versprong mijn Spotify ook de héle tijd, hij heeft geen één nummer fatsoenlijk afgespeeld. Argh! Niet handig voor een mentale zwabber als ik, die haar muziek heel hard nodig heeft. (WEET IEMAND HOE DAT UIT MOET?!)

En dan de race! Ik probeer me te herinneren hoe ie precies verliep, maar het is vrij wazig allemaal. Ik weet nog dat het tot 11 km vrij goed ging, maar dat ik dat helaas niet vol kon houden. Er was wind, vals plat en mijn benen gingen weer verzuren. Stom! Ik begon met wandelen bij de drinkposten, om wat AA binnen te krijgen voor extra energie. Maar het was zo moeilijk om daarna weer fatsoenlijk verder te rennen.

Mijn droomtijd van 2.10 was helaas inmiddels onhaalbaar geworden en ik zakte alleen maar verder weg. Ik probeerde de brok in mijn keel weg te slikken en ging gestaag door. Er was een zware tunnel, die ik effe niet had zien aankomen, en ik had het gevoel dat ik strompelde. Ik wist dat op 17 km een paar crew buddies zouden staan, dus daar keek ik enorm naar uit. Eenmaal daar kreeg ik een handvol confetti over me heen gegooid van kanjer Anouke. Zo lief dat ze zelfs voor mij, de allerlaatste van het stel, waren blijven staan!

Daarna het Vondelpark. Normaal gesproken vind ik het geweldig leuk om daar te rennen, nu wenste ik dat ik er al uit was. Helaas, dat duurde zó lang. Ik gleed nog bijna uit over een natte spons, maar kon gelukkig overeind blijven. Waar bleef dat Olympisch Stadion?!

Ja, daar was ie dan eindelijk. Met mijn ogen ging ik de tribunes af, want mijn lieve, lieve papa was helemaal vanuit Culemborg met de trein en metro naar Amsterdam afgereisd om Johan en mij te zien finishen. Hij had uren op me gewacht. Toen ik er echt bíjna was, zag ik ‘m opstaan en zwaaien. En kon ik de brok in mijn keel niet langer negeren. Ik zwaaide terug en barstte in janken uit bij het passeren van de finishlijn. I DID IT! In een niet zo beste tijd van 2.29.06.

Het duurde even voor de eerste trots en een tikkeltje blijdschap kwamen. Ik was vooral teleurgesteld dat het (weer) zo slecht was gegaan, terwijl ik zo goed had getraind. Daarnaast deed echt álles pijn, met name mijn benen en onderrug. Ik kon amper blijven staan. Jemig, wat een beproeving was dit geweest…

Nadat ik mijn medaille omgehangen had gekregen, de weg naar buiten had gevonden en een broodnodig AA’tje in ontvangst had genomen, ging ik naarstig op zoek naar Johan. Toen ik hem eindelijk zag, moest ik nog harder huilen. Alles kwam eruit. Negen maanden lang had ik hiernaar uitgekeken en nu was het voorbij. Ik had een enorm dubbel gevoel. Even later vond ik mijn pa en ook hem viel ik jankend in z’n armen.

Eenmaal thuis, met een welverdiend bord friet met kroket, evalueerde ik het hele gebeuren voor mezelf. Door alle geweldige, hartverwarmende reacties via social media en WhatsApp had het grootste deel van de teleurstelling al plaatsgemaakt voor de eerste tekenen van trots. Verder kwam ik tot de conclusie dat ik nóg meer respect heb gekregen voor sporters die jaren trainen voor een EK, WK of zelfs de Olympische Spelen. Je hebt één kans en dan moet je er staan. Lukt het niet, heb je je dag niet, dan heb je gewoon dikke pech.

Ik doe de komende week even rustig aan en dan ga ik me maar eens inschrijven voor de CPC in Den Haag, die in maart plaatsvindt. Want deze tijd moet natuurlijk te verbeteren zijn! ;)

64 Comments

  1. Linda 20 oktober 2014 at 07:17

    Wauw Marieke, je kan super trots op jezelf zijn, “zomaar” even 21 km er uit persen is niet niks, ik doe het je niet na!

  2. Susanne 20 oktober 2014 at 07:31

    Gefeliciteerd!! Dat heb je toch maar mooi gedaan! En je hebt gewoon niet opgegeven toen het zwaar werd. Echt super, je mag trots zijn op jezelf!

  3. Lauriëtte 20 oktober 2014 at 07:33

    Topprestatie! Echt wel trots op jezelf zijn hoor! Ik en vele anderen doen je het niet na! :)

  4. Lin 20 oktober 2014 at 07:40

    Lieve Miek, ik Ben zo ontzettend trots op je. Je bent van heel ver gekomen, je hebt nu je eerste HM op je naam staan en denkt alweer aan een tweede! Volgende keer zullen de zenuwen iets minder zijn. Nu lekker uitrusten en voor de cpc gaan we samen een paar keer lopen!

  5. Natasja 20 oktober 2014 at 07:46

    Balen dat je race niet verliep zoals gehoopt maar je hebt gewoon een topprestatie geleverd hoor! Dat doen echt niet veel mensen na, daar mag je trots op zijn!

  6. Madelon 20 oktober 2014 at 08:02

    Je hebt het gewoon gedaan, je hebt een halve marathon gelopen! En hoewel je misschien sneller wilde lopen is dat een prestatie waar je hartstikke trots op mag zijn! En dat je gedachten van nog een halve marathon toelaat zegt natuurlijk alles… ;) You rock girl!

  7. Girlontherun.nl Kirsten 20 oktober 2014 at 08:13

    Wauw Marieke, mooi geschreven. Ik moest nog aan je denken! Ik vind het ontzettend knap van je dat je hem gelopen hebt, misschien niet de tijd die je wilde maar zo blijft er ruimte over. Ik stond regelmatig bij de finish om te interviewen voor werk en je wilt niet weten hoeveel mensen precies hetzelfde als jij aangaven: het was gaaf, maar het weer zat niet mee en vooral die tunnel was heftig, ik ben super trots op je! Nu lekker doorzetten en dan loop jij met de CPC die 2.10 in!!

    Liefs,
    Kirsten

  8. Pien 20 oktober 2014 at 08:20

    Super knap! Zo’n lange weg en dan zo’n prestatie! Je mag er echt trots op zijn, ik doe het je niet na! Hopelijk kan je vandaag een beetje nagenieten! X

  9. Hedwig 20 oktober 2014 at 08:20

    Het gaat niet om tijd joh (helemaal niet de eerste keer!) je hebt gewoon 21 kilometer afgelegd! En een 7-minuten kilometer is net zo ver als een 4-minuten kilometer, dus het is fucking knap! Zo. En trots zijn inderdaad verdorie! ;)

  10. Debby 20 oktober 2014 at 08:22

    Diep respect hoor! Kus

  11. noor 20 oktober 2014 at 08:29

    Wat super knap dat je hem uitgelopen hebt Marieke! Je mag echt trots op jezelf zijn!

  12. Sabien 20 oktober 2014 at 08:34

    Herkenbaar weer! Ook mijn telefoon begon te k*tten en heel dubbel alles. Vooral dat je inderdaad je dag moet hebben, anders pech. Maarre… dit was mijn 5e en weer niet onder de 2 uur dus voor jouw eerste heb je het super gedaan!

  13. Marloes | Budgetproof.nl 20 oktober 2014 at 08:36

    Super super super goed gedaan zeg! Je hebt het maar wel mooi geflikt. Jammer dat je zelf niet tevreden bent met je tijd… maar 1 pluspunt: de lat voor je volgende poging ligt niet nóg hoger. Heel stoer dat je het gewoon nog een keer gaat proberen. Ik doe het je echt niet na hoor.

  14. Rosanne 20 oktober 2014 at 08:37

    Veel respect Mariek, ik – en zovelen met mij – doen je dit nooit na! Super!!!

  15. iooon 20 oktober 2014 at 08:37

    Ah ik vind het zo knap! Het is zo’n eind lopen!
    En het is ook nog wel een verschilletje, lopen met rust of lopen met een doel in een wedstrijd (al dan niet met jezelf).

  16. Marijn Tulp 20 oktober 2014 at 08:58

    Misschien ben je niet tevreden over je tijd, maar je hebt in ieder geval laten zien dat je een doorzetter bent. Top! Complimenten!

  17. Wendy Torenvliet-Meijs 20 oktober 2014 at 08:58

    Meid, respect, respect, respect! Gewoon uitlopen ondanks de zwaarte is een van de knapste dingen die er is.

    Ik ging door dezelfde cyclus, omg waarom doe ik dit, teleurgesteld zijn in je eindtijd en daarna het besef dat je het wel effe hebt gedaan. We mogen trots zijn op onszelf! En ja, ook ik schrijf me in voor de CPC met hetzelfde doel, die tijd verbeteren!

  18. Annemieke 20 oktober 2014 at 09:01

    Je mag zo ontzettend trots zijn! Je hebt laten zien dat als je een doel stelt, je het ook écht kunt halen en dat is zo ontzettend knap. Mooi verslag en geweldig dat je de volgende al weer ten doel stelt. Op naar de CPC!

  19. Tanja van Beers 20 oktober 2014 at 09:01

    Lieve Marieke,

    Ik vind het een geweldige prestatie. Om trots op te zijn.
    21 km , wat een afstand. Wat een doorzettingsvermogen.!!!

    Geweldig!!!

    Dikke flappert

  20. Marieke 20 oktober 2014 at 09:03

    Juist die tranen en frustratie geven aan hoe graag je dit wilde! En je hebt ‘m maar mooi uitgelopen. Die tijd, dat komt de volgende keer wel. Succes bij de CPC alvast ;)

  21. Maaike 20 oktober 2014 at 09:05

    Ik had je nummer toegevoegd in de tcs app dus heb jou en mijn man gevolgd… bij beide zag ik de rondes kelderen en heb ontzettend zitten balen voor jullie… en toch vind ik jullie toppers! ikzelf was dit jaar tien hele seconde sneller op de 8 km =D

  22. Mieke 20 oktober 2014 at 09:10

    Maar je deed het! Echt respect hoor. Een run die zoveel moeite kost, verdient nog wel meer respect dan als het super makkelijk gaat. Je gaf niet op maar ging door, hoe moeilijk het ook was.

  23. Shirley 20 oktober 2014 at 09:26

    Niets meer dan respect voor jou! Hoe dan ook: je hebt het gedaan! Je had ook halverwege kunnen stoppen en dat deed je niet. Good job!

  24. Lindsay - lindsayvallen.nl 20 oktober 2014 at 09:31

    Ik vind je prestatie ontzettend knap en wéét hoe moeilijk hardlopers-hersens het je kunnen maken. Daarom des te mooier dat je toch positief kunt afsluiten! En vergeet niet: je hebt ‘m fucking uitgelopen chick! Dat is iets om retetrots op te zijn! You did it! Supertrots op je! xxx

  25. Willemvk 20 oktober 2014 at 09:49

    Goed gedaan hoor!

  26. Sophie 20 oktober 2014 at 09:59

    Je hebt het alsnog wel gedaan én uitgelopen! Daar mag je absoluut hartstikke trots op zijn!! Respect hoor! :-)

  27. Maurits 20 oktober 2014 at 10:04

    Wauw! Respect voor je! En trots op je! Ik doe het je (nog) niet na. En wat een heerlijk geschreven verslag. Je beleeft het gewoon mee als je het leest :D

  28. Lianne 20 oktober 2014 at 10:07

    Hi Marieke,

    Ik reageer echt nooit op blogposts, van wie dan ook, ik Twitter alleen maar ;)! Nee, maar even serieus, wat kan jij ongelooflijk trots zijn op jezelf! Oke, het is niet de tijd die je wilde, maar je hebt wel ‘even’ een halve marathon gelopen!!!! Op naar die in Den Haag!

  29. Isa 20 oktober 2014 at 10:38

    Wow wat kan je hier trots op zijn! Ik kan nog geen eens 4 minuten achter elkaar rennen zonder he-le-maal uitgeput te zijn! Van 21 km kan ik nu alleen maar dromen, ik zou met iedere tijd al blij zijn. Je hebt ‘m uitgelopen! Respect!!

  30. Stacey 20 oktober 2014 at 10:56

    Of je nu tevreden bent met je tijd of niet, die medaille heb je er niet minder om verdient. Het is een super prestatie en je hebt het toch maar mooi gedaan.

  31. Angelique 20 oktober 2014 at 10:57

    Hoi Marieke,

    Ik had vorige week zondag bij HM Eindhoven hetzelfde gevoel. Goed getraind en PR op 2.09 en deze wilde ik in Eindhoven verbeteren. Helaas… kwam niet goed in de race en het was te warm voor mij. Tijd 2:16. Over de streep dacht ik dit doe ik nooit meer maar in de trein terug naar huis zat ik al weer na te denken over mijn volgende HM. Je mag echt trots zijn op je prestatie want je hebt het toch maar mooi gedaan. Even paar dagen rust en dan een klein rondje (5 km) of zo om uit te lopen.
    Het voordeel is nu wel dat je zeker de volgende keer je tijd gaat verbeteren :-)

  32. Joyce 20 oktober 2014 at 11:14

    Hoi Marieke, ik volg je site al een tijdje, maar nog nooit eerder gereageerd! Nu wil ik dat toch doen…wat een ontzettende, fantastische prestatie! Ik kan me zo goed voorstellen dat je moest huilen toen je je vriend en vader bij de finish zag…! Misschien is de tijd teleurstellend, maar je hebt hem gelopen en dat is toch super!
    Ik ben nog niet verder gekomen dan de 5 km in 31 min. maar ik wil straks, na mijn zwangerschap, het hardlopen weer oppakken! Jouw trainingsverhalen geven alvast voorpret!
    Verder vind ik je blog erg leuk!
    Geniet van je medaille!
    Groetjes!!

  33. Suzanne 20 oktober 2014 at 11:37

    Hee Marieke,

    Ik heb de halve marathon van Leiden na heel lang trainen gelopen in 2.25, en ik ben er nu echt heel trots op! Je hebt het wel gewoon gedaan!!!!!

    1. Suzanne 23 oktober 2014 at 14:19

      Ahh en nu zie ik op je twitter dat je de CPC gaat lopen, yeaahh ik heb me ook ingeschreven vanmorgen!!!!!

  34. Laura 20 oktober 2014 at 11:38

    Heb je het al eens zo bekeken: 2 en een half uur hardlopen, dat is nog eens 10 keer zo zwaar dan binnen de twee uur finishen. Al die tijd heb je toch maar mooi weten door te zetten. Dan is een medaille, zak friet én grote glimlach meer dan verdiend! You did it!

  35. Tessa 20 oktober 2014 at 11:42

    Je hebt het gedaan! Je eerst HM. Wat goed van je! Veel maanden van trainen en nu heb je er een medaille voor gekregen, mensen aan de zijlijn stonden je aan te moedigen. Dat moet ook bijzonder zijn geweest. We focussen ons bijna alleen maar op de tijd. En niet op al het andere mooie. Ik denk dat een marathon of halve marathon zeker psychisch invoelbaar zijn. Door de zenuwen kun je je gewoon niet lekker geven. Ook al heb je je nog zo goed voorbereid. Geloof in jezelf en in je training en geniet ervan dat je twee gezonde benen hebt, die jou over de finishlijn hebben gebracht. Gefeliciteerd met deze mooie prestatie!

  36. Nienke 20 oktober 2014 at 11:56

    Voice over zet je af door 3x snel te tappen achter elkaar op de home button. Wat K dat je dat overkwam!

    Ik heb de halve ook eens gelopen in 2:26 na maanden van stabiel trainen. Als het er niet uitkomt die dag: dan niet. Ongelooflijk frustrerend, maar je kunt zo trots op jezelf zijn. You did it girl, serieus!

    1. Marieke 20 oktober 2014 at 11:58

      Ohh ik ga het gelijk proberen, dankjewel! Ik was er echt wanhopig van, haha. En tnx, ik ben inmiddels zeker trots!

  37. Debbie 20 oktober 2014 at 12:22

    Ahh lieve Marieke, doe niet zo gek, je hebt het gedaan! Ik had erg met je te doen (ik stond bij Anouke), want ik zag dat je baalde en dat je kapot was, maar je mag echt supertrots zijn op jezelf!

    xx

  38. Nicetobeout 20 oktober 2014 at 12:31

    Je moest diep gaan maar hebt het wel geflikt!!

  39. Milou 20 oktober 2014 at 12:35

    Goed gedaan! Ik zag je bij de Utrechste brug in volle concentratie voorbij komen :) Goed dat je doorgezet hebt en op naar de volgende!!

  40. Nienke 20 oktober 2014 at 12:41

    You did it! Je hebt gewoon 2,5 uur hardgelopen, daar mag je trots op zijn. En in Den Haag ga je natuurlijk gewoon keihard rocken!

  41. Renate 20 oktober 2014 at 13:30

    Echt heel goed gedaan! Het is heel erg balen dat je, na zo’n lange voorbereiding, net je dag niet hebt en er niet uitkomt wat je waarschijnlijk wel kan. Misschien ben je niet blij met of trots op je tijd, maar ik hoop dat je wél trots bent op het feit dat je hebt doorgezet terwijl het zo zwaar was. Dat is echt een prestatie hoor!!

  42. leeuwtje (Gea) 20 oktober 2014 at 13:52

    Super prestatie hoor!
    Je mag trots zijn op jezelf.
    En, oké. Minder snel dan je had gehoopt.
    Maar de grootste prestatie is dat je m hebt uitgelopen.
    De tijd is (vind ik) een stuk minder belangrijk.
    1e doel is bereikt. Je hebt m gelopen.
    En nu probeer je bij een volgende HM je tijd gewoon te verbeteren.

  43. Indira 20 oktober 2014 at 16:06

    Hartstikke goed doorgezet, je hebt ‘m echt gewoon helemaal gelopen! Super goed je best gedaan en volgende keer hopelijk wat betere omstandigheden!

  44. Eva 20 oktober 2014 at 16:54

    Ik krijg er bijna tranen in m’n ogen van. Wat balen dat het zo’n beproeving was, maar wat goed dat je ‘m uitgelopen hebt terwijl de omstandigheden zo tegenzaten (ik kan ook echt niet zonder muziek lopen..). Stoer ben je!

  45. Betty 20 oktober 2014 at 17:34

    Wauw wat ongelofelijk knap van je! 21 kilometer hardlopen, dat houd ik echt nog geen 2 kilometer vol! Ik kreeg tranen in mijn ogen bij het stukje over je finish, en je lieve papa.

    Je hebt het toch maar gedaan en hoewel je niet heel trots bent op je tijd, kan ik alleen maar heel veel bewondering hebben voor het feit dat je het überhaupt hebt gered!

  46. rachel 20 oktober 2014 at 18:00

    ik zeg ook WAUW! uhh je doet het wel ff mop en dan wel niet zoals je gehoopt had maar hey (mag ik het ff zeggen zo) fack it!! ik zeg het op fb, op IG en hier…ik ben trots op je en je kan trots zijn op jezelf <3 kussss

  47. Angela 20 oktober 2014 at 18:02

    Wauw echt DIEP respect!! Ik haal de 10km nog maar net met alle ongemakken die jij bij de dubbele afstand hebt! Je mag heel trots op jezelf zijn Marieke!♡ maarre… wat was Johan zijn tijd..?

  48. Eva 20 oktober 2014 at 18:47

    Wat mooi geschreven, ontroerend! Knap gedaan meid!

    Over voice control; ik heb daar ook last van gehad. Als ik mijn telefoon in m’n tas of jas had haperde spotify steeds en speelde ie geen enkel nummer fatsoenlijk af omdat ie steeds op voice control ging. Ik dacht dat het aan m’n telefoon lag maar na het verwisselen van m’n koptelefoontje heb ik er geen last meer van gehad. (3 x home button werkte bij mij niet). Misschien heb je er wat aan :)

  49. Amarins 20 oktober 2014 at 19:56

    Leuk geschreven! En supergoed gedaan hoor. Knap!

  50. Dollie Brouwer 20 oktober 2014 at 20:32

    Wij vinden het ook GEWELDIG en zijn SUPERTROTS op jullie !!!! xxxx papa en mama

  51. annouska 20 oktober 2014 at 20:51

    Jeetje wat een heftige ren die ik nooit zal kunnen volbrengen. Respect!

  52. Ingrid Woudwijk 20 oktober 2014 at 21:21

    Ik deed zelf ook mee aan de halve marathon. Ik dacht dat ik je zag wandelen bij Flevopark en wilde nog ‘go Marieke’ naar je roepen maar wist niet zeker of je het was en je liep aan de andere kant van de weg dus toch maar niet gedaan helaas. Maar wel echt supergoed dat je hem uitgelopen hebt, want jeetje wat was het ver!!

  53. Mrs. T. 20 oktober 2014 at 21:44

    Ik vind het gewoon hartstikke knap!

  54. Saskia 20 oktober 2014 at 22:59

    Jeetje, al deze reacties moet het afzien toch al meer dan waard zijn :)
    Top prestatie hoor.

  55. Patricia 21 oktober 2014 at 10:05

    Je hebt het echt ontzettend goed gedaan. Maar wat herken ik ook veel in je verhaal. De brok in je keel, wanhopig zoeken naar familie bij de finish en dan die tranen. Gelukkig vergeet je dat na een tijdje allemaal en weet je de volgende keer weer beter wat je kan verwachten. Heel veel succes dan.

  56. Ingrid 21 oktober 2014 at 14:45

    Lieve Marieke :)

    Ik kan niets anders zeggen dat heel veel respect voor jou :-) Zoals je vaker in je blogs al hebt geschreven, een paar jaar geleden kon je niet eens 100 meter rennen en nu een halve marathon! Petje af hoor!
    En die tijd, ach het is maar een tijd! Je hebt hem uitgelopen! Wow, ik doe het je niet na hoor.
    Zolang je plezier hebt in het hardlopen blijf er dan mee doorgaan en ooit verbeter je die ‘in jouw ogen slechte tijden wel’.
    Je bent een toppertje hoor!
    Liefs, Ingrid (van twitter)

    PS. Iedereen heeft hier een fotootje, hoe doe ik dat?

    1. Eline 21 oktober 2014 at 21:09

      door je te registreren op gravatar :)

  57. Rianne 21 oktober 2014 at 18:07

    Toch moet je ONTZETTEND trots zijn op jezelf, er zijn weinig die het je na doen!

    Trouwens, even iets compleet anders, wat een prachtige – jaloersmakende – ogen heb jij.

    1. Marieke 21 oktober 2014 at 20:14

      Wat lief, dankjewel!

  58. Eline 21 oktober 2014 at 21:08

    Wat een fantastische prestatie heb je geleverd! Zelfs ik ben trots op je, en ik ken je niet eens!

  59. Marcella 24 oktober 2014 at 17:56

    Kippenvel Marieke, ben erg trots op je, je hebt het maar mooi gedaan lady! Kan me voorstellen dat je baalt dat het moeizaam ging, maar de volgende keer gaat het waarschijnlijk zo stukken veel beter. You rock!

  60. Mille Pagine 26 oktober 2014 at 18:35

    Pff, sorry, ik reageer wat laat omdat ik pas in het weekend een paar blogs bijlees, maar wat een respect voor jou Marieke! Ik snap goed dat je baalt, maar je hebt het maar gewoon gedaan hoor! :D De halve marathon is iets waar veel renners alleen maar van dromen en/of wazig over babbelen zonder ooit echt een plan te maken…

    You did it!