(Wederom een best lange blog…)

De bevalling heeft uiteindelijk, van de nachtelijke regelmatige weeën tot het moment dat Mila geboren werd, zo’n dertien uur geduurd. Als ik erop terugkijk, is alles best voorspoedig verlopen, ondanks dat Mila het niet makkelijk had daarbinnen. Van tevoren zou ik hier waarschijnlijk voor getekend hebben! Het gevoel dat overheerst is, naast opluchting dat het erop zit, dan ook voornamelijk trots. Trots dat ik het geflikt heb. Want jemig, wat zag ik er tegenop! Het was een heel bijzondere ervaring die Johan en mij nog dichter bij elkaar heeft gebracht. Wat was het intiem om dit samen mee te maken.

De leukste telefoontjes ooit
Terwijl wij genoten van onze dochter op mijn borst, werd ik gehecht. Dat was niet zo prettig, maar goed, ik had Johans hand om fijn te knijpen en een prachtig meisje dat voor de nodige afleiding zorgde. Omdat Mila in het vruchtwater had gepoept, mijn temperatuur iets te hoog was en die van haar wat te laag, moesten we nog minimaal acht uur in het ziekenhuis blijven zodat de kinderarts haar nog even kon onderzoeken. Aangezien ze rond 16.00 uur geboren was, betekende dat dat wij in ieder geval tot 0.00 uur daar zouden zijn. En dus konden we bezoek ontvangen!

De telefoontjes om te vertellen dat Mila geboren was, waren de leukste ooit. Omdat iedereen dacht dat wij later die week ingeleid zouden worden, had niemand erop gerekend dat ze er woensdag al zou zijn. Mijn ouders, schoonouders, broertje, schoonzussen, beste vrienden: allemaal waren ze stomverbaasd toen we ze belden en vertelden: ‘Ze is er al!’

Natuurlijk wilden de kersverse opa’s, oma’s, ooms en tantes direct kennismaken en dat mocht. De verpleegkundige regelde wat te eten voor Johan en mij en ze begeleidde mij naar de douche. Wonder boven wonder ging me dit prima af, ik was niet duizelig ofzo. Warm water over m’n (beurse) lijf voelde nog nooit zó goed! Wat was het heerlijk om mezelf op te kunnen frissen na de lange, intensieve nacht en dag. Natuurlijk was ik kapot van het niet slapen en de bevalling, maar de adrenaline gierde door m’n lijf. Ik wilde Mila maar wat graag aan (onder anderen) mijn ouders showen!

Borstvoeding
Mila woog bij haar geboorte slechts 2896 gram, ondanks dat ze elf dagen te laat was. Ze verzoop dus een beetje in haar eerste kleertjes, maar dat zag er ook wel weer heel schattig uit. Samen met de verpleegkundige probeerde ik haar aan mijn borst te leggen, wat nog niet zo makkelijk was. Na een tijdje lukte het, maar kwam mijn productie nog niet op gang. Niet erg, dat zou later wel goedkomen. Borstvoeding geven blijkt een vak apart! (Daar schrijf ik trouwens nog wel een apart blogje over binnenkort…)

Bezoek
Het moment dat onze familie kennismaakte met Mila was echt onbetaalbaar. Er vloeiden wat traantjes hoor… Mijn ouders zijn voor het eerst opa en oma geworden, super speciaal natuurlijk. Ook aan Johans kant is iedereen dolverliefd op ons kleine baby’tje, daar is ze een beetje een nakomertje. We vertelden honderduit over de afgelopen 24 uur, hoe het allemaal was gegaan. We kregen prachtige kado’s (die iedereen al weken in huis had, haha), knuffels en complimenten.

Overnachten in het ziekenhuis
Uiteindelijk mochten we een nachtje in het ziekenhuis blijven, omdat het redelijk rustig was op de kraamafdeling. Dat vond ik zelf erg prettig; het alternatief was namelijk dat wij ’s nachts thuis zouden komen met een pasgeboren baby, hartstikke onzeker en doodmoe. De kraamzorg helpt je dan wel even opstarten, maar daarna sta je er toch echt alleen voor. Nu konden we in alle rust wat uurtjes slaap pakken en hielp de dienstdoende verpleegkundige ons ’s nachts met Mila.

Na een ontbijtje en wederom een douche gingen we in de ochtend vol frisse moed alsnog op huis aan. Het (korte) ritje met de auto was net als op de heenweg spannend. Hoe zou ons kleintje het doen? En voor mij waren de vele hoge drempels in onze buurt bepaald geen pretje… We kwamen gelukkig veilig thuis aan, waar we wachtten op de kraamverzorgende die al spoedig zou arriveren.

Topteam
Door ons hele zwangerschaps- en bevallingsavontuur hebben we extra respect gekregen voor iedereen die in de zorg werkt. Van begin tot eind is er zó goed voor ons gezorgd. Zowel de verloskundigen van Verloskundig Centrum Bergweg als het fantastische team dat in het Sint Franciscus Gasthuis onze bevalling begeleidde, waren echte vakmensen. Lief, professioneel en de rust zelve (ondanks dat er soms echt wel reden tot zorg was). Ze hebben ons er echt doorheen gesleept. Ik zou niet weten wat ik zonder ze had gemoeten!