Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Het eerste wat Mila deed toen ze uit me glibberde, was héél hard krijsen en haar darmpjes legen. Op mijn buik. Hallo mama, ik ben er!
Dat poepen kan ze nog steeds als de beste. Inmiddels is onze kleine druif alweer zeven maanden oud. Zeven maanden ben ik al moeder! Ik vind het nog steeds gek dat ik toch echt iemands mama ben, maar dat terzijde. Wat mij nu regelmatig bezighoudt, is het feit (en het enorme cliché) dat het allemaal zo verschrikkelijk hard gaat.