Na maanden piekeren, voor- en nadelen afwegen, emotionele uitspattingen en financiële berekeningen heb ik uiteindelijk de knoop doorgehakt: per 1 september ga ik drie dagen werken in plaats van mijn huidige vier. Het voelt als een enorme opluchting, er is een last van mijn schouders gevallen. Op de één of andere manier was de beslissing om voor mezelf en mijn kind te kiezen geen makkelijke, hoe gek dat ook eigenlijk klinkt.

Vanaf het moment dat ik zwanger raakte, had ik heel duidelijk en zonder twijfel de opvatting dat ik ‘natuurlijk’ vier dagen zou gaan werken. Waarom niet? Ik heb een goed stel hersens dat ik graag wilde blijven gebruiken en ik wilde niet te veel inleveren op ons uitgavenpatroon. Tsja, dan moet er geld binnenkomen.

Het begon te knagen
Maandenlang ging dat prima. Ik startte na mijn verlof met een nieuwe baan, fijn in Rotterdam, waardoor ik geen reistijd meer heb. Dat scheelde sowieso al veel uren die ik nu met Mila kan doorbrengen. Heerlijk! Maar uiteindelijk begon het toch te knagen… Steeds als ik haar wegbreng naar de kinderopvang en ze vrolijk naar me zwaait vanachter het raam, breekt mijn hart een klein beetje. Hoewel Mila het ontzettend naar haar zin heeft met haar lieve juffen en gezellige vriendinnetjes, ze er heel veel leert en ik dus weet dat het goed voor haar is: het is tijd die ik zélf met haar wil doorbrengen.

Ik begon steeds meer het gevoel te krijgen dat ik vanalles mis. Mila is nu 20 maanden oud en ontwikkelt zich enorm snel. Zomaar ineens kan ze dingen en flapt ze er wéér een nieuw woordje uit. Voor je het weet is onze kletskous 4 jaar en gaat ze naar de basisschool. Deze bijzondere tijd en de jaren waarin ze hele dagen thuis is, krijg je nooit meer terug. Ik wil tegen die tijd geen spijt hebben dat ik mijn gevoel niet heb durven volgen.

Onbetaald ouderschapsverlof
En dus neem ik per 1 september één dag per week (onbetaald) ouderschapsverlof op. Hierdoor blijft mijn contract van 32 uur in tact en kan ik het, indien gewenst, op ieder moment weer terugdraaien. Ik heb met deze constructie recht op maximaal twee jaar ouderschapsverlof en kan daarna altijd mijn uren weer opbouwen, mocht ik daar behoefte aan hebben. Mila gaat dan nog twee dagen per week naar het kdv in plaats van drie.

Mijn werkgever is gelukkig akkoord gegaan, dus de komende tijd werken we aan een praktische oplossing om die ene vrije dag van mij op te vangen. Wat dingen overdragen aan collega’s, meer focus op minder verantwoordelijkheden en wellicht met freelancers werken. Hoe dan ook komt het goed en kan ik me gaan verheugen op meer tijd met mijn dochter. Iets waar ik heel erg naar verlang!

Johan staat er voor 100% achter en daar ben ik enorm dankbaar voor. Dat ik drie dagen ga werken, betekent natuurlijk dat we als gezin wat zullen moeten inleveren. Maar ten eerste is dat het helemaal waard en ten tweede hebben we het nog steeds hartstikke goed, dus we mogen absoluut niet klagen. Ik vind het een enorme luxe dat het mogelijk is om in ieder geval de komende twee jaar meer tijd met Mila door te brengen. Ik kan niet wachten!