De knop is om: bye zwangerschapskilo’s!

In een blog op MiniMe.nl bekende ik zonder schroom dat ik na zeven maanden mijn zwangerschapsbroek nog droeg. Hij zat gewoon zo fijn, lekker stretchy met zo’n grote elastieken band om m’n nog iets te aanwezige B’s: buikje, benen en billen.

Inmiddels zijn we weer een paar weken verder en komt het moment in zicht dat Mila alweer 9 maanden oud is. Negen! Zo lang zat ze ook in mijn buik! (Oké, technisch gezien bleef ze 11 dagen langer binnen, maar je snapt wat ik bedoel.) Time flies when you’re having… a baby.

Het is bizar hoe de tijd vliegt, hoe hard haar ontwikkeling gaat. Hoe je meegezogen wordt in de flow die het ouderschap heet en je alles maar gewoon, heel vanzelfsprekend, doet alsof je nooit anders deed. Wat is het ongelofelijk geweldig om moeder te zijn en wat hebben Johan en ik een ontzettend leuk kindje gemaakt. (For the record: ik ben zelf niet objectief, maar iedereen die haar ziet/meemaakt zegt het, dus dan zal het wel zo zijn.)

Maar goed, wat dan weer níet snel ging de afgelopen maanden, is het kwijtraken van die verdomde zwangerschapskilo’s. Jullie mogen best weten dat ik flink was aangekomen, maar daar had ik me op een gegeven moment bij neergelegd. Er groeide een kind in mij en daar hoorde dat toenemende gewicht nu eenmaal bij, zo redeneerde ik. Na de bevalling zou ik mezelf een paar weken ultiem genieten gunnen (want hee, dat had ik wel verdiend na die prestatie) en daarna zou ik ‘gewoon’ aan de bak gaan om die kilo’s weer kwijt te raken.

Want hoewel ik groot voorstander ben van de ‘body positivity’-trend die nu rondgaat op social media, weet ik van mezelf dat ik oprecht wél gelukkiger ben wanneer ik iets slanker en strakker ben. Het is bij mij niet zo dat ik mezelf nog steeds ‘dik’ vind als ik een paar kilo kwijt ben; ik kan dan echt wel (in)zien dat ik er goed uitzie en dat ook waarderen. Ik moet daar alleen wel moeite voor doen, dat gaat bij mij niet vanzelf.

Anyway, die paar weken werden maanden, en die maanden werden nog meer maanden. Af en toe deed ik een halfslachtige poging om gezond te eten, maar dan faalde ik na een paar dagen toch weer jammerlijk. Mennnn, wat is slecht eten toch ongelofelijk lekker. Zo oneerlijk.

Maar as we speak knaag ik op een groot stuk komkommer terwijl ik eigenlijk snak naar Mars Icecream en/of een zak paprikachips. De knop is om, ik kan de verleiding momenteel prima weerstaan. Al een paar weken ben ik zeer goed bezig en kan ik eindelijk zeggen dat mijn oude garderobe langzaam maar zeker weer past. Zo nu en dan durf ik het aan om een nieuw oud kledingstuk uit de kast te pakken en kom ik tot de heugelijke conclusie dat ik er weer wat bij heb om aan te trekken.

Het feit dat ik over ruim drie weken in bikini moet op Ibiza speelt natuurlijk ook een rol. Ik ben het zat dat ik mezelf op elke foto niet leuk of mooi genoeg vind. Dit is ons eerste jaar met Mila en dit wordt onze eerste vliegvakantie met haar. Ik wil daar héél veel kiekjes aan overhouden die ik later met een grote glimlach kan bekijken, zonder ‘mehhh’-gevoel.

Het enige wat ik eigenlijk ook weer op moet pakken, is het sporten. Maar goed, je kan niet alles hebben. Stap voor stap kom ik er wel en word ik weer de fitte Marieke van before. Voor nu ben ik gewoon al even heel trots op mezelf!

4 Comments

  1. Marije 10 augustus 2018 at 08:42

    You go girl! Lekker bezig ;)

    1. Marieke 10 augustus 2018 at 08:47

      Thanks babe!!

  2. Tiny Kuipers 10 augustus 2018 at 09:32

    Super goed bezig, en stap voor stap dan gaat het jou lukken. Héél veel succes!!!!!

  3. Elisa 10 augustus 2018 at 13:57

    Super goed bezig, hier lette ik wel goed op maar helaas haalt het niks uit… Waarom zoeken ze nu uit maar succes en dan komen al die leuke kiekjes op vakantie vanzelf.